Project "Let's Feed South Africa"
Sinds 2008 doe ik al duatlon. De laatste 3 jaar bij de beste duatlonclub van het land, Energy Team Zuidwest. Altijd ben ik fier geweest op sport en de prestaties. Zo stond ik 5x op een Belgisch podium, waaronder 1 individuele Belgische titel, en werd 2x Belgisch kampioen ploegenduatlon. Ook de 5e plaats op het Europees Kampioenschap sprintduatlon zal altijd in mijn geheugen gegrift blijven.
Na deze schitterende jaren heb ik besloten het volgend jaar over een andere boeg te gooien... Ik studeer (normaal gezien) af op het einde van het jaar, en werken zal sowieso de sportieve activiteit een stuk minder maken. Daarom heb ik ervoor gekozen me nog eenmaal optimaal en tot in het extreme voor te bereiden op een uitdaging. Bij deze wil ik nog wel iedereen bedanken die me deze kansen gegeven heeft, in het bijzonder het bestuur van ETZ, Diederik Derijcke, Joerie Vansteelant en trainer Tim De Vilder, en alle ploegmaats, bedankt voor deze fantastische tijd.
Ik heb ervoor gekozen deel te nemen aan de Marathon des Sables, een ultraloop van 255km in het zuiden van Marokko met eigen voedsel- en slaapvoorziening. Deze ultraloop is globaal gekend door Tom Waes, die het voor zijn programma Tomtesterom uitliep.
Aan deze actie hebben we een goed doel gekoppeld. We trachten geld in te zamelen voor de Zuid-Afrikaanse organisatie Feed SA. Feed SA zet voeding- en educatieprogramma's op voor kinderen die geen kansen krijgen in de townships van Johannesburg.
Het tweede doel is om mensen en kinderen aan te zetten tot bewegen. We proberen ze te inspireren om gezond en fit te blijven. We werken samen met 2 lagere scholen, die een heuse sponsortocht en sportieve dag organiseren. Daarmee steunen ze ook Feed SA ! Bedankt aan Maria Middelares uit Sint-Job-In-'t-Goor en Gibo Driehoek uit Brasschaat.
Voor meer informatie over dit project verwijs ik u graag naar www.letsfeedsouthafrica.com of onze facebookpagina facebook.com/letsfeedsouthafrica
Na deze schitterende jaren heb ik besloten het volgend jaar over een andere boeg te gooien... Ik studeer (normaal gezien) af op het einde van het jaar, en werken zal sowieso de sportieve activiteit een stuk minder maken. Daarom heb ik ervoor gekozen me nog eenmaal optimaal en tot in het extreme voor te bereiden op een uitdaging. Bij deze wil ik nog wel iedereen bedanken die me deze kansen gegeven heeft, in het bijzonder het bestuur van ETZ, Diederik Derijcke, Joerie Vansteelant en trainer Tim De Vilder, en alle ploegmaats, bedankt voor deze fantastische tijd.
Ik heb ervoor gekozen deel te nemen aan de Marathon des Sables, een ultraloop van 255km in het zuiden van Marokko met eigen voedsel- en slaapvoorziening. Deze ultraloop is globaal gekend door Tom Waes, die het voor zijn programma Tomtesterom uitliep.
Aan deze actie hebben we een goed doel gekoppeld. We trachten geld in te zamelen voor de Zuid-Afrikaanse organisatie Feed SA. Feed SA zet voeding- en educatieprogramma's op voor kinderen die geen kansen krijgen in de townships van Johannesburg.
Het tweede doel is om mensen en kinderen aan te zetten tot bewegen. We proberen ze te inspireren om gezond en fit te blijven. We werken samen met 2 lagere scholen, die een heuse sponsortocht en sportieve dag organiseren. Daarmee steunen ze ook Feed SA ! Bedankt aan Maria Middelares uit Sint-Job-In-'t-Goor en Gibo Driehoek uit Brasschaat.
Voor meer informatie over dit project verwijs ik u graag naar www.letsfeedsouthafrica.com of onze facebookpagina facebook.com/letsfeedsouthafrica
Belgisch Kampioenschap Ploegenduathlon
Op 30 september was het zover ! De belangrijkste race voor Energy Team Zuidwest, en een prestigestrijd tussen de beste duatlonclubs van België.
We waren als uittredend kampioen gebrand op een sterke prestatie, dit team bestond uit Joerie Vansteelant, Julien Brazy, Kenneth Vandendriessche, Gert Van Poucke, Vincent Van de Walle en mezelf. Desondanks werd er gevreesd voor een sterk TriGT, SMO-Specialised en Scott.
Onder leiding van ploegkapitein Joerie Vansteelant hadden we duidelijke afspraken in elke situatie. We zouden niet te snel starten en proberen op de fiets het verschil te maken. Na een snelle start van SMO nestelden we ons op de 2e positie. Na anderhalve km voelde iedereen zich goed, en plaatste ons team een versnelling. Dit bleek een goede tactiek want na de eerste run telden we een 20-tal seconden voorsprong. Op de fiets werd meteen goed rondgedraaid. Door onze strikte afspraken moesten Vincent en ik niet al teveel doen. Vooral Joerie, Julien en Kenneth deden berewerk op de fiets. De eerste 10km bleven de achtervolgende ploegen op gelijke tred, maar de laatste km's konden we hier ook wegsnellen.
Zo konden we comfortabel aan de 2e run beginnen. Dit was op en top een glorietocht, en we werden voor het 2e jaar op rij Belgisch Kampioen ploegenduatlon ! Dit was een prachtige afsluiter van het seizoen. Bedankt aan alle teamleden, aan voorzitter Diederik en de rest van de club die ons altijd heeft gesteund ! Deze overwinning was een van de mooiste in mijn carrière.
We waren als uittredend kampioen gebrand op een sterke prestatie, dit team bestond uit Joerie Vansteelant, Julien Brazy, Kenneth Vandendriessche, Gert Van Poucke, Vincent Van de Walle en mezelf. Desondanks werd er gevreesd voor een sterk TriGT, SMO-Specialised en Scott.
Onder leiding van ploegkapitein Joerie Vansteelant hadden we duidelijke afspraken in elke situatie. We zouden niet te snel starten en proberen op de fiets het verschil te maken. Na een snelle start van SMO nestelden we ons op de 2e positie. Na anderhalve km voelde iedereen zich goed, en plaatste ons team een versnelling. Dit bleek een goede tactiek want na de eerste run telden we een 20-tal seconden voorsprong. Op de fiets werd meteen goed rondgedraaid. Door onze strikte afspraken moesten Vincent en ik niet al teveel doen. Vooral Joerie, Julien en Kenneth deden berewerk op de fiets. De eerste 10km bleven de achtervolgende ploegen op gelijke tred, maar de laatste km's konden we hier ook wegsnellen.
Zo konden we comfortabel aan de 2e run beginnen. Dit was op en top een glorietocht, en we werden voor het 2e jaar op rij Belgisch Kampioen ploegenduatlon ! Dit was een prachtige afsluiter van het seizoen. Bedankt aan alle teamleden, aan voorzitter Diederik en de rest van de club die ons altijd heeft gesteund ! Deze overwinning was een van de mooiste in mijn carrière.
Duatlon Loenhout
De sprintduatlon van Loenhout was de eerste na de hoogtestage in Font-Romeu. Ik was zenuwachtig maar had een goed gevoel. Tijdens de eerste run volgde ik Bart Verkaemer en Jente Samson, na de wissel kon ik een gaatje slaan en reed een 3tal km voorop. Daarna kwamen er 11 atleten aansluiten. Door de duo's waren er tijdrijders in de race die enorme wattages konden trappen. Op die manier werd er geen koers gemaakt, wegrijden tegen 43km/h is onbegonnen werk, en zo was het "afwachten" tot het fietsgedeelte gedaan was. Sterke fietser Jan De Henau probeerde een aantal keer weg te rijden, en in de laatste ronde kwam ik na een slechte bocht in het zand terecht. Het duurde even voor ik hier uit geraakte en zo had ik een kleine achterstand bij de wissel en startte de 2e run als 4e solo. Door de adrenaline kon ik ze al snel allemaal oprapen en had op het eind nog een confortabele 12sec voorsprong om de winst mee naar huis te nemen ! Jente Samson werd 2e en Rob Douwen 3e. Jan De Henau viel net naast het podium. Ik reis met vertrouwen af naar Metz, waar volgende week de laatste Grand Prix wordt gehouden.
Belgisch Kampioenschap Duatlon TieltHet Belgisch Kampioenschap duathlon te Tielt was een doel, maar viel redelijk slecht door de examens. Omdat een kwartduatlon (10-40-5) me nog steeds moeilijk ligt, besloot ik om de eerste run traag te beginnen. In een groep met Tim Vijverman, Rob Douwen en ploeggenoot Vincent Van De Walle kwamen we rond plaats 20 door. Op de fiets kwam ik er helemaal door en zo kon onze groep naar de kopgroep rijden. Voor deze groep reden nog 4 atleten, waaronder 2 van ETZ (Gert Van Poucke en Julien Brazy). ETZ controleerde op die manier de hele koers. Kenneth viel spijtig genoeg uit met een sleutelbeenbreuk. De 2e run ging goed, al viel ik een beetje plat na 3km. Ik werd 16e en 5e belofte. Niet slecht, maar ook niet mijn beste wedstrijd. ETZ deed het wel uitstekend. Na het uitstekende ploegenspel werd Gert Van Poucke verdiend Belgisch Kampioen. Julien was ook ijzersterk en kwam als 2e aan in dezelfde tijd.
Europees Kampioenschap U23 Sprintduathlon, HorstNa een aantal jaren was het eindelijk zover, de eerste keer een internationaal kampioenschap. Bij de juniors liep ik een aantal keer net naast een selectie, maar nu kon ik via een open inschrijving zien wat ik waard was. Het was de eerste maal dat het Europees kampioenschap sprintduatlon (5k run-20k bike-3k run) georganiseerd werd. De vorige jaren was het EK telkens een kwartduatlon. (10-40-5). De Belgische selectie kwam met 6 atleten aan de start.
De eerste 5km ging snel, Tim Van Hemel liep met de Brit Moorke weg, met daarachter de sterke triatleet Pieter Heemeryck en Kenneth Vandendriessche. Daarachter zat de Zwitser Bill en een groepje met 4 man, inclusief mezelf. Ik voelde me niet de beste van het groepje en de laatste km was het bijten. Ik had een snelle wissel, en we vertrokken met 4 op pad voor de 20km, hopend dat het peloton achter ons niet zou terugkeren. Mijn 3 mede compagnons (Fransman Fetaud, Nederlander Koch en Thomas Buyle) waren redelijk sterk op de fiets en de eerste 10km had ik moeite om te volgen. Na 10km (in de wielen) kwam ik er toch een beetje door, en kon ik ook wat werk opknappen. Ondertussen werden Moorke en Bill opgeraapt, zij konden het tempo niet aan. Niemand kon wegrijden dus kwamen we met 4 in de wisselzone, strijdend voor plaats 4 ! Omdat ik op de fiets niet de beste was, had ik plek 7 verwacht, en dacht ik zelfs dat iemand uit de achtergrond nog zou terugkomen. Dit was wonderwel niet het geval, en ik kon voor Koch uit de wisselzone komen, en raapte meteen Buyle en Fetaud op. Deze kilometers liep ik echt stevig en ik kon het niet geloven dat ik op de 4e plek liep. In de laatste km kreeg ik het met wind tegen toch moeilijk en kon Thomas er nog overkomen. Ik werd 5e op 3 sec van Thomas Buyle... Jammer maar hij was zowel lopend als op de fiets iets sterker, dus wel verdiend. België kende een hoogdag, want de volledige top 5 was voor ons Belgenland. Tim Van Hemel, Belgisch kampioen, won overtuigend en laat zien dat hij een van de beste beloften is in Europa. Ploegmaat van ETZ en man in vorm Kenneth pakte na een ijzersterke wedstrijd knap zilver ! Dit is voor hem ook een beloning na vele harde trainingen. Pieter pakte eveneens sterk de 3e plek. Thomas werd dus 4e, en ik 5e. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat niet alle sterke landen aanwezig waren op dit eerste EK Sprintduatlon, maar het blijft een officieel ITU-kampioenschap, dus ik ben erg blij met deze prestatie. Uitslag vind je hier. In het Europees Kampioenschap Long Distance deed België het ook uitstekend. ETZ-ploegmaats Joerie Vansteelant en Wim De Cort haalden een zeer hoog niveau. Joerie liep sterk en was outstanding op de fiets. Hierdoor won hij overtuigend, en toont hij nogmaals zijn suprematie op de lange afstand. Wim De Cort werd 4e, en verloor in de spurt van Pieter Rijnders. Anthony Le Duey werd 2e. De rest van het seizoen staat in het teken van het BK Kwartduatlon, en in het najaar zullen we trachten een nog hoger niveau te halen, want ik voel dat het plafond nog niet bereikt is. Ik wil via deze weg de vele live-supporters (Yanni, Wouter, Niels, en uiteraard de hele ETZ-clan) bedanken voor de steun ! |
Duatlon Ruddervoorde
De Duatlon van Ruddervoorde blijft voor mij apart. Op 27 april 2008 was dit mijn eerste duatlon, en behaalde ik er eveneens mijn eerste overwinning. De volgende 4 edities presteerde ik er goed, en de 5e editie moest me ook wel liggen. Het is de enige sprintduatlon in België 5-22-3 die non-drafting is.
ETZ werd goed vertegenwoordigd en had met Joerie Vansteelant, Julien Brazy, Kenneth Vandendriessche en Gert Van Poucke 4 atleten die favoriet waren, samen met 2 Scott-atleten Pieter Rijnders en Glen Laurens. Ikzelf wilde een goede test afleggen voor het EK volgende week. Ik wist dat het fietsen goed zat, het lopen was nog een vraagteken.
De eerste 5 km gingen er meteen een 7 tal atleten door, en ik klampte bij Thomas Buyle en Roel Pauwels aan. Na 15'07 kwam ik als 10e door, een betere loopprestatie dan het jaar ervoor, dit was dus niet slecht. Ik kon meteen doortrekken naar een groepje met Kjell Vanmelkebeke, Julien Decuidt en Roel Pauwels, en samen reden we rond. We konden nog een aantal atleten inhalen, waaronder ploegmaats Gert en Julien. Naar mijn gevoel fietste ik sterk rond, ik nam veel initiatief maar kon niet wegrijden van de groep. In de 2e run waren de concurrenten net sterker, en ik finishte als 10e en 2e belofte. Ik kon leven met dit resultaat, omdat ik iedereen die ik achter me wilde houden, ook achter kon houden.
Joerie Vansteelant won de wedstrijd knap na weg te rijden, voor Pieter Rijnders en wederom Kenneth Vandendriessche, prachtig resultaat van mijn beloftevolle ploegmaat. Glen Laurens werd 4e. Andere ploegmaats Julien Brazy en Kjell Vanmelkebeke werden 6e en 8e. Nu nog een weekje doorleven naar het Europees Kampioenschap in Horst, kijken wat we daar kunnen gaan doen.
De uitslag kan je hier vinden
Hieronder een filmpje over de wedstrijd van alle ETZ-atleten.
ETZ werd goed vertegenwoordigd en had met Joerie Vansteelant, Julien Brazy, Kenneth Vandendriessche en Gert Van Poucke 4 atleten die favoriet waren, samen met 2 Scott-atleten Pieter Rijnders en Glen Laurens. Ikzelf wilde een goede test afleggen voor het EK volgende week. Ik wist dat het fietsen goed zat, het lopen was nog een vraagteken.
De eerste 5 km gingen er meteen een 7 tal atleten door, en ik klampte bij Thomas Buyle en Roel Pauwels aan. Na 15'07 kwam ik als 10e door, een betere loopprestatie dan het jaar ervoor, dit was dus niet slecht. Ik kon meteen doortrekken naar een groepje met Kjell Vanmelkebeke, Julien Decuidt en Roel Pauwels, en samen reden we rond. We konden nog een aantal atleten inhalen, waaronder ploegmaats Gert en Julien. Naar mijn gevoel fietste ik sterk rond, ik nam veel initiatief maar kon niet wegrijden van de groep. In de 2e run waren de concurrenten net sterker, en ik finishte als 10e en 2e belofte. Ik kon leven met dit resultaat, omdat ik iedereen die ik achter me wilde houden, ook achter kon houden.
Joerie Vansteelant won de wedstrijd knap na weg te rijden, voor Pieter Rijnders en wederom Kenneth Vandendriessche, prachtig resultaat van mijn beloftevolle ploegmaat. Glen Laurens werd 4e. Andere ploegmaats Julien Brazy en Kjell Vanmelkebeke werden 6e en 8e. Nu nog een weekje doorleven naar het Europees Kampioenschap in Horst, kijken wat we daar kunnen gaan doen.
De uitslag kan je hier vinden
Hieronder een filmpje over de wedstrijd van alle ETZ-atleten.
Grand Prix Still
De Grand Prix D1 van Still was de 2e Grand Prix van het seizoen. Mijn Frans team, Cambrai Triathlon, stond op een voorlopige 9e plaats (op 16) na Issy. (Je moet bij een team aangesloten zijn dat in de eerste klasse van de Grand Prix zit om te mogen deelnemen, daardoor ben ik aangesloten bij Cambrai, andere wedstrijden strijd ik voor Energy Team Zuidwest.) De selectie van Cambrai, met Gert Van Poucke, de jonge Brit Rhys Park, en Fransen Vincent Laurent en Kevin Violet, had alvast potentieel om nog een betere rangschikking uit de wacht te slepen dan in Issy. Ik had een goede stage achter de rug, waar vooral de uithouding voorop stond. Toch was ik gebrand op een sterke prestatie.
De Grand Prix had een enorm deelnemersveld, met o.a. 3 voormalige wereldkampioenen (Bart Aernouts, Rob Woestenborghs en huidige wereldkampioen Roger Roca Dalmau). Het parcours en format waren redelijk pittig. Zo moesten we 4 keer wisselen (3k run -15k bike- 3k run- 15k bike- 3k run) en was er elke run een enorm zware helling van 300m, waarvan de helft offroad. Door onze middenmatige rangschikking moesten we redelijk achteraan het pak startten. Dit was een nadeel, omdat de padjes redelijk smal waren en het moeilijk was om in te halen. In de eerste run kon ik net achter het eerste peloton doorkomen, en reed ik samen met Aernouts naar de kop. Op de fiets kon ik redelijk mee, maar het bleef uitkijken voor valpartijen. Door gebrek aan ervaring moest ik achteraan het pak wisselen, en in de 2e run ging het licht (even) uit. Bergop moest ik het peloton laten gaan, en ik had bij het bergaf lopen last van de ademhaling. Ik kon toch bij David Leclercq blijven en samen met Grosjant en Pierrat wisselden we voor de 2e keer.
In de 2e fietsronde moest ik enerzijds krachten sparen, maar anderzijds werd er achter ons een peloton gevormd dat dichterbij kwam. Ik koos ervoor om het peloton niet te laten terugkomen en reed daarom veel op kop. In de laatste run werd ik nog door een aantal atleten ingehaald, en als 31e (op 76)kon ik de finish bereiken. Ik was niet ontevreden met de prestatie, al had er misschien iets meer ingezeten. 20 seconden maken in een Grand Prix een wereld van verschil. Cambrai werd door Gert (12e), Rhys (23e) en mezelf (31e) 7e in de eindstand van de ploegen, de beste prestatie ooit voor het team. Andere ploeggenoten van het Belgisch team Energy Team Zuidwest deden het ook voortreffelijk met voor Kenneth een 9e plaats (met hierbij behorende EK-selectie), en Julien Brazy een 20e plek. Beide zijn van het Franse team Les Tritons Meldois. Nicolas Benoit won de wedstrijd, eerste belg was Tim Van Hemel (3e).
Ik start dit jaar nog in Rodez (27 mei) en Metz (25 juli).
De Grand Prix had een enorm deelnemersveld, met o.a. 3 voormalige wereldkampioenen (Bart Aernouts, Rob Woestenborghs en huidige wereldkampioen Roger Roca Dalmau). Het parcours en format waren redelijk pittig. Zo moesten we 4 keer wisselen (3k run -15k bike- 3k run- 15k bike- 3k run) en was er elke run een enorm zware helling van 300m, waarvan de helft offroad. Door onze middenmatige rangschikking moesten we redelijk achteraan het pak startten. Dit was een nadeel, omdat de padjes redelijk smal waren en het moeilijk was om in te halen. In de eerste run kon ik net achter het eerste peloton doorkomen, en reed ik samen met Aernouts naar de kop. Op de fiets kon ik redelijk mee, maar het bleef uitkijken voor valpartijen. Door gebrek aan ervaring moest ik achteraan het pak wisselen, en in de 2e run ging het licht (even) uit. Bergop moest ik het peloton laten gaan, en ik had bij het bergaf lopen last van de ademhaling. Ik kon toch bij David Leclercq blijven en samen met Grosjant en Pierrat wisselden we voor de 2e keer.
In de 2e fietsronde moest ik enerzijds krachten sparen, maar anderzijds werd er achter ons een peloton gevormd dat dichterbij kwam. Ik koos ervoor om het peloton niet te laten terugkomen en reed daarom veel op kop. In de laatste run werd ik nog door een aantal atleten ingehaald, en als 31e (op 76)kon ik de finish bereiken. Ik was niet ontevreden met de prestatie, al had er misschien iets meer ingezeten. 20 seconden maken in een Grand Prix een wereld van verschil. Cambrai werd door Gert (12e), Rhys (23e) en mezelf (31e) 7e in de eindstand van de ploegen, de beste prestatie ooit voor het team. Andere ploeggenoten van het Belgisch team Energy Team Zuidwest deden het ook voortreffelijk met voor Kenneth een 9e plaats (met hierbij behorende EK-selectie), en Julien Brazy een 20e plek. Beide zijn van het Franse team Les Tritons Meldois. Nicolas Benoit won de wedstrijd, eerste belg was Tim Van Hemel (3e).
Ik start dit jaar nog in Rodez (27 mei) en Metz (25 juli).
Duatlon Geluwe
De kwartduatlon van Geluwe (10k run - 40k bike - 5k run) is traditioneel de Belgische opener van het seizoen. Het doel was een top 10 plaats. Het Par-Ky Topteam was mooi verdeeld in de topwedstrijden, ik stond met Kenneth Vandendriessche en Joerie Vansteelant aan de start van Geluwe. Gert Van Poucke, Wim De Cort en Julien Brazy stonden in Issy aan de start van de Grand Prix.
De eerste 10km werd een ware mentale slag voor me. Na 2,5km kreeg ik moeite omdat het toch steeds zo lang is. Het leek of ik elke km trager werd, maar de concurrentie liep niet ver weg. Ik kwam als 12e door, met 3min achter op een ontketende Pieter Rijnders. Met een slecht gevoel kroop ik op de fiets, In de eerste 5km werd een talrijke groep gevormd van 10 atleten en we konden snel een paar voorlopers oprapen. Na 20km reed onze groep al voor de 7e plaats. Sterke fietsers in de groep waren Steyaert, Meysmans en Kestelyn. Ik kwam er stilaan door en reed met ploegmaat Kjell Vanmelkebeke goed mee. Na 30 km kwam er nog een groep met o.a. Buts terug, waardoor het tempo weer de hoogte inging. Op de laatste kasseistrook had ik het even moeilijk en net na de kasseistrook reed ik plat. Frustrerend natuurlijk 5km voor de wissel !
Het gevoel tijdens de wedstrijd was niet super, en dan platrijden... Niet leuk maar we blijven werken, ik houd er een goed oog in, vooral in functie van de sprintduatlons. Pieter Rijnders won knap de wedstrijd. Kenneth Vandendriessche toonde zijn enorme potentieel en rondde een perfecte ploegentactiek af met een 2e plaats voor Joerie Vansteelant, die nog iets te vermoeid bleek na de stage, maar toch mee het podium mocht bestijgen. In Frankrijk werd Gert Van Poucke in zijn Grand Prix-debuut heel knap 13e, Wim 17e en Julien 25e.
De eerste 10km werd een ware mentale slag voor me. Na 2,5km kreeg ik moeite omdat het toch steeds zo lang is. Het leek of ik elke km trager werd, maar de concurrentie liep niet ver weg. Ik kwam als 12e door, met 3min achter op een ontketende Pieter Rijnders. Met een slecht gevoel kroop ik op de fiets, In de eerste 5km werd een talrijke groep gevormd van 10 atleten en we konden snel een paar voorlopers oprapen. Na 20km reed onze groep al voor de 7e plaats. Sterke fietsers in de groep waren Steyaert, Meysmans en Kestelyn. Ik kwam er stilaan door en reed met ploegmaat Kjell Vanmelkebeke goed mee. Na 30 km kwam er nog een groep met o.a. Buts terug, waardoor het tempo weer de hoogte inging. Op de laatste kasseistrook had ik het even moeilijk en net na de kasseistrook reed ik plat. Frustrerend natuurlijk 5km voor de wissel !
Het gevoel tijdens de wedstrijd was niet super, en dan platrijden... Niet leuk maar we blijven werken, ik houd er een goed oog in, vooral in functie van de sprintduatlons. Pieter Rijnders won knap de wedstrijd. Kenneth Vandendriessche toonde zijn enorme potentieel en rondde een perfecte ploegentactiek af met een 2e plaats voor Joerie Vansteelant, die nog iets te vermoeid bleek na de stage, maar toch mee het podium mocht bestijgen. In Frankrijk werd Gert Van Poucke in zijn Grand Prix-debuut heel knap 13e, Wim 17e en Julien 25e.
Duo Winterduatlon Putte
Na een zware maar aangename stage met Wouter Tampère in Malaga stond er een kleine test op het programma. Nu, test niet echt, na al de duurtrainingen was ik niet helemaal voorbereid op een wedstrijd van 2 x 3,6 km. Ex-Belgisch kampioen en gewezen topper op 800m Stefan Van Aelst had zijn diensten aangeboden om de overige 22km MTB in de duo-duatlon formule voor zijn rekening te nemen.
We hadden beide een gevoel van "alles mag, niets moet" en dat is wel leuk om druk af te houden. Uiteraard moest er ook niets vandaag. Het deelnemersveld was sterker bezet dan het jaar ervoor met solo-atleten en kleppers uit de Xterra wereld Yeray Luxem en Jim Thijs en de Belgisch kampioen Winterduatlon bij beloften Sam Valgaeren. Bij de duo's was het kijken naar het Cyco Endurance Team (winnaar 2011), en onze uitdagers, wederom gewezen toppers uit de halve fond en goede vrienden Dimitri Teugels (lopen) en Tom Maes (MTB).
Ik had een goede start, en nadat Jim Thijs de kop nam, liep ik in 3e positie na Dimitri Teugels. Na een km kwamen ook Sam Valgaeren en Yeray Luxem erover. een km later hing ik aan de rekker, en toen Dimitri versnelde moest ik eraf. Ik kon samen met Jim wisselen op 12 seconden van Luxem en Teugels.
Stefan gaf meteen het volle pond, reed een beresterke wedstrijd, en werd enkel bij de duo's ingehaald door Wouter Wuilmus, een zeer goede mountainbiker. Na het fietsgedeelte had ik de zware opdracht om 1'26 goed te maken tegen Wim Van Der Linden, de loper van het Cyco Endurance Team. Dit lukte me zowaar en zo kon ik geheel onverwachts in de sprint de winst wegkapen voor het team.
Ik onthoud dat de vorm goed zit, maar nog iets beter kan tegen het echte seizoensbegin, maar ik voel me goed en heb vertrouwen. Ik kijk uit naar de eerste wedstrijd van het duatlonseizoen, Geluwe op 25 maart.
We hadden beide een gevoel van "alles mag, niets moet" en dat is wel leuk om druk af te houden. Uiteraard moest er ook niets vandaag. Het deelnemersveld was sterker bezet dan het jaar ervoor met solo-atleten en kleppers uit de Xterra wereld Yeray Luxem en Jim Thijs en de Belgisch kampioen Winterduatlon bij beloften Sam Valgaeren. Bij de duo's was het kijken naar het Cyco Endurance Team (winnaar 2011), en onze uitdagers, wederom gewezen toppers uit de halve fond en goede vrienden Dimitri Teugels (lopen) en Tom Maes (MTB).
Ik had een goede start, en nadat Jim Thijs de kop nam, liep ik in 3e positie na Dimitri Teugels. Na een km kwamen ook Sam Valgaeren en Yeray Luxem erover. een km later hing ik aan de rekker, en toen Dimitri versnelde moest ik eraf. Ik kon samen met Jim wisselen op 12 seconden van Luxem en Teugels.
Stefan gaf meteen het volle pond, reed een beresterke wedstrijd, en werd enkel bij de duo's ingehaald door Wouter Wuilmus, een zeer goede mountainbiker. Na het fietsgedeelte had ik de zware opdracht om 1'26 goed te maken tegen Wim Van Der Linden, de loper van het Cyco Endurance Team. Dit lukte me zowaar en zo kon ik geheel onverwachts in de sprint de winst wegkapen voor het team.
Ik onthoud dat de vorm goed zit, maar nog iets beter kan tegen het echte seizoensbegin, maar ik voel me goed en heb vertrouwen. Ik kijk uit naar de eerste wedstrijd van het duatlonseizoen, Geluwe op 25 maart.
Par-ky ETZ Topteam
De kogel is door de kerk. Het nieuwe topteam van ETZ heeft met Par-ky een nieuwe hoofdsponsor gevonden. Zo zal het topteam dit jaar nog sterker uit de hoek te komen. Niet alleen met de vaste waarden ,wereldkampioen Joerie Vansteelant en vice-Europese kampioen Wim De Cort. Ook zal nieuwkomer en stagepartner uit Font-Romeu, Gert Van Poucke, een belangrijke rol spelen in het team. Met daarnaast nog de beloftevolle Kenneth Vandendriessche en Fransman Julien Brazy, ziet het er zeer goed uit.
Met mij gaat het ook steeds beter. De schoolrichting is wel veeleisend, maar met efficiente en kwalitatieve trainingen proberen we opnieuw het beste te geven en een hoog niveau te halen. Ik ben alvast gemotiveerd om er weer alles uit te halen !
Met mij gaat het ook steeds beter. De schoolrichting is wel veeleisend, maar met efficiente en kwalitatieve trainingen proberen we opnieuw het beste te geven en een hoog niveau te halen. Ik ben alvast gemotiveerd om er weer alles uit te halen !
Kerstcorrida Herenthout
De kerstcorrida van Herenthout is een traditionele corrida met een sterk, heel sterk deelnemersveld. de 10 miles Antwerpen uitgezonderd ben ik nooit zo'n sterk deelnemersveld in een stratenloop tegengekomen.
De wedstrijd bestond uit 3 toeren van iets meer dan 3km (9,8km), en mijn missie was om net als vorige week in Brugge, relatief traag te starten en de laatste 5km door te trekken. De start ging goed, ik liet me niet gek maken, en de eerste km ging vlotjes.
Daarna werd een groep gevormd van een aantal goede lopers, en ik nestelde mij hier comfortabel in. Toch haalde ik iets te snel mijn omslagpunt, dat zou ik me later beklagen. Na een ronde trok Brian Van Den Bossche samen met Vincent Bierinckx eens goed door, en op een stuk bergaf moest ik eraf. Ik liep nadien samen met Chris Gommers die een heel stuk kopwerk nam. In de laatste ronde had ik even een goed gevoel, en liep ik een stuk sterk op kop, maar toen Chris erover kwam moest ik met steken in de zij passen.
Ik liep een beetje verkrampt rond en in de laatste hectometers kwam ook een sterk opzettende Maarten Verbiest erover. Ik finishte in 32'50 en voelde me eerst ontgoocheld. Nadien ben ik toch redelijk tevreden met de prestatie. Met deze tijd (net onder 18km/h werd ik pas 18e!) De wedstrijd werd gewonnen door een zeer sterke Stefan Van Den Broeck, voor Boris Ogourtsov en Guy Fays.
De wedstrijd bestond uit 3 toeren van iets meer dan 3km (9,8km), en mijn missie was om net als vorige week in Brugge, relatief traag te starten en de laatste 5km door te trekken. De start ging goed, ik liet me niet gek maken, en de eerste km ging vlotjes.
Daarna werd een groep gevormd van een aantal goede lopers, en ik nestelde mij hier comfortabel in. Toch haalde ik iets te snel mijn omslagpunt, dat zou ik me later beklagen. Na een ronde trok Brian Van Den Bossche samen met Vincent Bierinckx eens goed door, en op een stuk bergaf moest ik eraf. Ik liep nadien samen met Chris Gommers die een heel stuk kopwerk nam. In de laatste ronde had ik even een goed gevoel, en liep ik een stuk sterk op kop, maar toen Chris erover kwam moest ik met steken in de zij passen.
Ik liep een beetje verkrampt rond en in de laatste hectometers kwam ook een sterk opzettende Maarten Verbiest erover. Ik finishte in 32'50 en voelde me eerst ontgoocheld. Nadien ben ik toch redelijk tevreden met de prestatie. Met deze tijd (net onder 18km/h werd ik pas 18e!) De wedstrijd werd gewonnen door een zeer sterke Stefan Van Den Broeck, voor Boris Ogourtsov en Guy Fays.
Kerstloop Brugge
Op vrijdag 16 december zakte ik af naar Brugge om aan de kerstloop deel te nemen. Het had veel voeten in de aarde om er te geraken, en ook de omstandigheden waren niet optimaal. De start was om 20.00h en ik was de ochtend al van 6.00h weg naar school. In de namiddag had ik dan nog eens een schouwbrand waardoor ik me wel vermoeider voelde dan normaal. Ook de 2u file richting Brugge maakten mijn gemoed er niet beter op. Gelukkig stond Lander Vanmarcke klaar om mij op te vangen, en kon ik zo toch me nog opladen om deel te nemen.
Het was een editie met maar liefst 1500 starters in het grauwe weer. De wedstrijd over 10km werd afgewerkt op kasseitjes. Ik had met de trainer afgesproken om voldoende te doseren, zodat platvallen niet zou voorkomen. Van bij de start was ik niet bij de eerste weg. Ik hield me in, en kwam rond de 30e positie door na een paar honderd meters. Vanaf dan was het een beetje zoeken naar een groepje om mee te lopen. Ik kwam uit bij 3 personen, waar 2 al snel afvielen. Ik kon goed meelopen met degene die overbleef, en liep de eerste 5km op mijn omslagpunt. Toen de 2e ronde van 5km inging trok ik eens goed door, en al snel had ik een gat. Jammer genoeg ben ik een 5tal keer de verkeerde straat in gelopen, door de iets mindere aanwijzing (Alle straten in Brugge lijken op elkaar). Daardoor kon hij wel steeds terugkeren en was het "akward" om steeds terug ervan weg te lopen. De laatste km's was ik echt op dreef, en kon ik nog een paar platvallers achter me laten. In een spurtje eindigde ik op de 7e plek. Ik was verbaasd dat ik 33'43 had gelopen, na toch een slopende dag en een gedoseerde 5km. Het gaf me veel vertrouwen om hard verder te trainen, een (veel) snellere tijd moet er in de zomer inzitten.
De dag erna had ik een clubtraining van ETZ. De goede sfeer en leuke trainingen maakten er een zeer aangename dag van.
Bedankt aan het gezin Vandendriessche om voor me te supporteren, en me als verloren zoon een weekend op te vangen !
Het was een editie met maar liefst 1500 starters in het grauwe weer. De wedstrijd over 10km werd afgewerkt op kasseitjes. Ik had met de trainer afgesproken om voldoende te doseren, zodat platvallen niet zou voorkomen. Van bij de start was ik niet bij de eerste weg. Ik hield me in, en kwam rond de 30e positie door na een paar honderd meters. Vanaf dan was het een beetje zoeken naar een groepje om mee te lopen. Ik kwam uit bij 3 personen, waar 2 al snel afvielen. Ik kon goed meelopen met degene die overbleef, en liep de eerste 5km op mijn omslagpunt. Toen de 2e ronde van 5km inging trok ik eens goed door, en al snel had ik een gat. Jammer genoeg ben ik een 5tal keer de verkeerde straat in gelopen, door de iets mindere aanwijzing (Alle straten in Brugge lijken op elkaar). Daardoor kon hij wel steeds terugkeren en was het "akward" om steeds terug ervan weg te lopen. De laatste km's was ik echt op dreef, en kon ik nog een paar platvallers achter me laten. In een spurtje eindigde ik op de 7e plek. Ik was verbaasd dat ik 33'43 had gelopen, na toch een slopende dag en een gedoseerde 5km. Het gaf me veel vertrouwen om hard verder te trainen, een (veel) snellere tijd moet er in de zomer inzitten.
De dag erna had ik een clubtraining van ETZ. De goede sfeer en leuke trainingen maakten er een zeer aangename dag van.
Bedankt aan het gezin Vandendriessche om voor me te supporteren, en me als verloren zoon een weekend op te vangen !
Winterduatlon Wuustwezel
Finish met Wouter Wuilmus
In samenspraak met uitstekende mountainbiker Wouter Wuilmus besliste ik om deel te nemen aan de winterduatlon van Wuustwezel, georganiseerd door Paul Van Riel. In duo zou ik dus enkel lopen, Wouter fietsen. De winterduatlon bestond uit 4km lopen, 22km fietsen, 2km lopen.
Aan de start stonden wel enkele kleppers. Geert Lauryssen, die al verschillende winterduatlons op zijn naam schreef dit seizoen, was de favoriet bij de solo's. Hij kreeg concurrentie van man in vorm, Wouter Vandermast, die vorige week nog de achtkamp won. Hiernaast waren er bij de duo's Stijn Noens en Marten Van Riel, toptalenten uit de triatlonsport.
Van bij de start was ik goed weg. Na 400m maakte ik de balans op en enkel Noens zat in mijn spoor. Deze nam hard over en ik hapte even naar lucht. Iets daarna kwam Vandermast ook aansluiten. Na 2km kwamen we door voor de volgende ronde, en daar kon ik de leiding opnieuw overnemen. Blijkbaar had Noens ook een beetje gebluft want hij moest een gatje laten. Vandermast moest een stuk later ook passen, en zo kon ik met een 30-tal meter voorsprong op Vandermast, en 100m op de rest van het pak, mijn partner laten vertrekken. Wouter Wuilmus deed het op zijn beurt ook uitstekend. Hij verkeert nog niet in topvorm, maar draaide toch gemakkelijk mee met de toppers. Enkel een beresterke Geert Laureyssen kon wegrijden uit de kopgroep die ondertussen ontstaan was. Hierin zaten ook Vandermast en nog een duo. In de laatste ronde moest Vandermast eraf, en Wuilmus kon 13 sec na Laureyssen, en net na het ander duo wisselen. Zo vertrok ik in 3e positie. Na run 1 wist ik wel dat ik de beste loper was, maar de jongeman van het duo knalde echt een stuk. Ik wist wel dat hij zich opblies dus bleef even op 10 meter hangen. Toen we Laureyssen voorbijstaken, die uiteraard niet ons loopniveau had na 22km MTB, nam ik de leiding. Ik voelde nog even de hete adem in de lucht, maar al snel voelde ik dat de overwinning beet was.
Zo kon ik na 1'13''08 finishen als winnaar overall. 6 sec later eindigde het volgende duo, en Geert Laureyssen finishte hier nog een 20 sec achter. Het was een fijne ervaring met Wouter om hier te winnen, goed voor de motivatie en het vertrouwen. Veel lof voor Geert die heel sterk bezig is, ook Wouter Vandermast deed het uitstekend met een 2e plek.
Aan de start stonden wel enkele kleppers. Geert Lauryssen, die al verschillende winterduatlons op zijn naam schreef dit seizoen, was de favoriet bij de solo's. Hij kreeg concurrentie van man in vorm, Wouter Vandermast, die vorige week nog de achtkamp won. Hiernaast waren er bij de duo's Stijn Noens en Marten Van Riel, toptalenten uit de triatlonsport.
Van bij de start was ik goed weg. Na 400m maakte ik de balans op en enkel Noens zat in mijn spoor. Deze nam hard over en ik hapte even naar lucht. Iets daarna kwam Vandermast ook aansluiten. Na 2km kwamen we door voor de volgende ronde, en daar kon ik de leiding opnieuw overnemen. Blijkbaar had Noens ook een beetje gebluft want hij moest een gatje laten. Vandermast moest een stuk later ook passen, en zo kon ik met een 30-tal meter voorsprong op Vandermast, en 100m op de rest van het pak, mijn partner laten vertrekken. Wouter Wuilmus deed het op zijn beurt ook uitstekend. Hij verkeert nog niet in topvorm, maar draaide toch gemakkelijk mee met de toppers. Enkel een beresterke Geert Laureyssen kon wegrijden uit de kopgroep die ondertussen ontstaan was. Hierin zaten ook Vandermast en nog een duo. In de laatste ronde moest Vandermast eraf, en Wuilmus kon 13 sec na Laureyssen, en net na het ander duo wisselen. Zo vertrok ik in 3e positie. Na run 1 wist ik wel dat ik de beste loper was, maar de jongeman van het duo knalde echt een stuk. Ik wist wel dat hij zich opblies dus bleef even op 10 meter hangen. Toen we Laureyssen voorbijstaken, die uiteraard niet ons loopniveau had na 22km MTB, nam ik de leiding. Ik voelde nog even de hete adem in de lucht, maar al snel voelde ik dat de overwinning beet was.
Zo kon ik na 1'13''08 finishen als winnaar overall. 6 sec later eindigde het volgende duo, en Geert Laureyssen finishte hier nog een 20 sec achter. Het was een fijne ervaring met Wouter om hier te winnen, goed voor de motivatie en het vertrouwen. Veel lof voor Geert die heel sterk bezig is, ook Wouter Vandermast deed het uitstekend met een 2e plek.
BK Studenten Winterduatlon Heverlee
Het BK Winterduatlon was de eerste wedstrijd na mijn handwortelbreuk in augustus. Langs de ene kant keek ik er enorm naar uit, maar er was 1 ding dat het enthousiasme wat temperde... In de winterduatlon moet je gebruik maken van een mountainbike, iets dat me echt niet goed ligt. Toch wist ik ook dat mijn concurrenten ook geen MTB-specialisten waren, dat gaf me wel veel moed. Ik keek vooral uit naar het loopgedeelte, zien waar ik daar sta ten opzichte van vorig jaar en van andere atleten. De afstanden waren 5km lopen, 20km mountainbike, 2,5km lopen.
Omdat dit BK georganiseerd werd door 3 Leuvense studenten -mijn complimenten voor hun eindwerk, erg knappe organisatie- waren er meer triatleten dan duatleten aan de start. Dit vond ik wel eens fijn om me te kunnen meten met erg sterke triatleten. Favorieten waren Stijn Goris, Marc Geerts, Maarten De Bolster, Peter Denteneer,...
Toen het startschot weerklonk was ik meteen goed weg. Omdat na de eerste bocht er een krap padje kwam, zette ik me gewoon resoluut op kop, het tempo lag niet superhoog. De erg sterke Christophe De Keyser (bouwjaar 1993 !!) en Peter Denteneer kwamen er dan over, en ook de andere begonnen me voorbij te steken. Ik trapte na 2 km even op de adem, maar kon net de groep blijven volgen. Na 2,5 km waren we met 9 weg, en nestelde ik me in het spoor van Mathias Laureys en Tim Van Hamme. De 6 andere liepen meter per meter weg van ons. Ik voelde het tekort aan wedstrijdritme, maar trachtte gewoon me te laten meezuigen met Tim en Mathias, dit lukte gelukkig en zo kon ik als 8e wisselen op 20 seconden van de kopgroep (Lukas Bosmans, Sam Valgaeren en Stijn Goris). Ik had misschien graag ietsje dichter gezeten, maar het zij zo.
Na een goede wissel kwam Maarten De Bolster samen met Van Hamme, Wannes Swinnen en De Keyser erover. Ik zat in de groep van 6 atleten achteraan, en wilde zo snel mogelijk opschuiven. Door een gebrek aan explosiviteit lukte dit niet meteen, en zo zag ik De Bolster wegrijden. Ik kon na 4km gelukkig nog de sprong maken naar Van Hamme en Swinnen, die erg behendig en sterk rondreden. De Keyser en Laureys moesten hier passen. Na 10km moest ik ook passen, en toen begon de lijdensweg. Ik vroeg me meer en meer af wat ik nog zat te doen, en wilde meermaals opgeven. na 15km haalde profwielrenner Pieter Serry en Ward Volkaerts me dan ook nog in, en in de laatste km kwam er nog een groep van 5 man over me, met daarin o.a. Hannes Bonami.
Ik liet ze maar begaan, en startte zonder veel goesting aan het laatste lopen. Al bij al kon ik nog iedereen van de laatste groep gemakkelijk inhalen, en dat gaf me dan wel weer een goed gevoel. Met nog een behoorlijke looptijd strandde ik op de 11e plek achter youngsters De Keyser en Swinnen, echt knap wat die mannen hebben laten zien. Ook proficiat aan Lukas Bosmans, die de wedstrijd won, en aan Sam Valgaeren, wat een toptalent. Vorig jaar had hij het nog moeilijk op de fiets, maar nu liep en MTBe hij alsof het niets was, sterke progressie is die aan het maken. Wat ik onthoud van deze wedstrijd is dat ik in de maand november al een behoorlijk (loop)niveau haal, en dat we goed op weg zijn naar een hopelijk goed seizoen volgend jaar.
De uitslag
Omdat dit BK georganiseerd werd door 3 Leuvense studenten -mijn complimenten voor hun eindwerk, erg knappe organisatie- waren er meer triatleten dan duatleten aan de start. Dit vond ik wel eens fijn om me te kunnen meten met erg sterke triatleten. Favorieten waren Stijn Goris, Marc Geerts, Maarten De Bolster, Peter Denteneer,...
Toen het startschot weerklonk was ik meteen goed weg. Omdat na de eerste bocht er een krap padje kwam, zette ik me gewoon resoluut op kop, het tempo lag niet superhoog. De erg sterke Christophe De Keyser (bouwjaar 1993 !!) en Peter Denteneer kwamen er dan over, en ook de andere begonnen me voorbij te steken. Ik trapte na 2 km even op de adem, maar kon net de groep blijven volgen. Na 2,5 km waren we met 9 weg, en nestelde ik me in het spoor van Mathias Laureys en Tim Van Hamme. De 6 andere liepen meter per meter weg van ons. Ik voelde het tekort aan wedstrijdritme, maar trachtte gewoon me te laten meezuigen met Tim en Mathias, dit lukte gelukkig en zo kon ik als 8e wisselen op 20 seconden van de kopgroep (Lukas Bosmans, Sam Valgaeren en Stijn Goris). Ik had misschien graag ietsje dichter gezeten, maar het zij zo.
Na een goede wissel kwam Maarten De Bolster samen met Van Hamme, Wannes Swinnen en De Keyser erover. Ik zat in de groep van 6 atleten achteraan, en wilde zo snel mogelijk opschuiven. Door een gebrek aan explosiviteit lukte dit niet meteen, en zo zag ik De Bolster wegrijden. Ik kon na 4km gelukkig nog de sprong maken naar Van Hamme en Swinnen, die erg behendig en sterk rondreden. De Keyser en Laureys moesten hier passen. Na 10km moest ik ook passen, en toen begon de lijdensweg. Ik vroeg me meer en meer af wat ik nog zat te doen, en wilde meermaals opgeven. na 15km haalde profwielrenner Pieter Serry en Ward Volkaerts me dan ook nog in, en in de laatste km kwam er nog een groep van 5 man over me, met daarin o.a. Hannes Bonami.
Ik liet ze maar begaan, en startte zonder veel goesting aan het laatste lopen. Al bij al kon ik nog iedereen van de laatste groep gemakkelijk inhalen, en dat gaf me dan wel weer een goed gevoel. Met nog een behoorlijke looptijd strandde ik op de 11e plek achter youngsters De Keyser en Swinnen, echt knap wat die mannen hebben laten zien. Ook proficiat aan Lukas Bosmans, die de wedstrijd won, en aan Sam Valgaeren, wat een toptalent. Vorig jaar had hij het nog moeilijk op de fiets, maar nu liep en MTBe hij alsof het niets was, sterke progressie is die aan het maken. Wat ik onthoud van deze wedstrijd is dat ik in de maand november al een behoorlijk (loop)niveau haal, en dat we goed op weg zijn naar een hopelijk goed seizoen volgend jaar.
De uitslag
Einde seizoen, Nieuwe start !
Topteam ETZ na de Belgische titel
Na de handblessure (Lees GP Metz) en 6 weken gips moest ik noodgedwongen een vroegtijdig einde aan mijn seizoen maken. De volgende weken stonden vooral in het teken van terug opbouwen, maar ook nieuwe uitdagingen. Vanaf dit jaar zal ik de prachtige duatlonsport combineren met de studie KMO-Management (2e jaar), avondsschool fietsvakhandelaar en met vrijwillig brandweerman te Brecht. Het is een hele boterham, maar met een strak schema, en een supertrainer die er rekening mee houdt, voel ik dat het van een "vermoeiend" naar een "motiverend" gegeven kan gaan.
Na enkele weken terug stevig aan het trainen voel ik dat het de goede kant opgaat. Vooral het lopen zit al redelijk goed, en ook het fietsen is aan het terugkomen.
Na een seizoen waar ik de verwachtingen wel gedeeltelijk inloste, maar op bepaalde momenten toch faalde, vooral voor mezelf dan, weet ik waar de zwakke punten zitten, en zal ik deze proberen te elimineren. Aan steun van buitenaf zal het al zeker niet liggen ! Zoals vorig jaar krijg ik het vertrouwen van het Topteam van Energy Team Zuidwest. ETZ is echt wel een van de belangrijkste pionnen in mijn carriere, en ik wil graag goede prestaties leveren voor dit team. Hiernaast zal ik meer gaan proeven van de Grand Prixs in Frankrijk. Dit zal ik weer met Cambrai Triathlon doen, waar ik samen met o.a. Gert Van Poucke en Rhyse Park (Brit) het mooie weer wil maken. Ook blijf ik de steun krijgen van meneer Neimann, die ik ook hartelijk wil bedanken voor zijn geloof in mij.
Zo, nu rest er mij alleen nog de winter doorkomen met een stevige basis, en dan gaan we er begin maart weer volop tegenaan !
Na enkele weken terug stevig aan het trainen voel ik dat het de goede kant opgaat. Vooral het lopen zit al redelijk goed, en ook het fietsen is aan het terugkomen.
Na een seizoen waar ik de verwachtingen wel gedeeltelijk inloste, maar op bepaalde momenten toch faalde, vooral voor mezelf dan, weet ik waar de zwakke punten zitten, en zal ik deze proberen te elimineren. Aan steun van buitenaf zal het al zeker niet liggen ! Zoals vorig jaar krijg ik het vertrouwen van het Topteam van Energy Team Zuidwest. ETZ is echt wel een van de belangrijkste pionnen in mijn carriere, en ik wil graag goede prestaties leveren voor dit team. Hiernaast zal ik meer gaan proeven van de Grand Prixs in Frankrijk. Dit zal ik weer met Cambrai Triathlon doen, waar ik samen met o.a. Gert Van Poucke en Rhyse Park (Brit) het mooie weer wil maken. Ook blijf ik de steun krijgen van meneer Neimann, die ik ook hartelijk wil bedanken voor zijn geloof in mij.
Zo, nu rest er mij alleen nog de winter doorkomen met een stevige basis, en dan gaan we er begin maart weer volop tegenaan !
Grand Prix Metz 2011
Mijn 2e selectie voor een Grand Prix en de 1e voor een individuele. De eerste keer dat ik mocht starten tussen de top in Europa. De club had met de afwezigheid van sterkhouder David Leclercq toch een mooi team samengekregen. Dit bestond uit kapitein Yann Thesse (oudste deelnemer met 38 jaar), Sloveen Andrej Medved en 3 belgen. Jeroen Snick, Kenneth Vandendriessche en mezelf. De club stond voorlaatste in de stand en hoopte op een goede prestatie na de pech in Lomme. De wedstrijd werd weer betwist uit 5km lopen, 30 fietsen en 5 lopen.
Smorgens had ik al veel zenuwen. De wedstrijd was pas om 16u, dus het zou een lange dag worden. Omstreeks 14u deden we de verkenning, en keken we naar de Division 2, waar het niveau ook al hoog ligt ! Toen we de fietsen in de wisselzone gingen zetten kwam ik al kleppers tegen, o.a. de sympathieke Belgen Bart Aernouts (wereldkampioen), Rob Woestenborghs (vice-wereldkampioen) en Tim Van Hemel (Belgisch kampioen) van het topteam Marville.
Het was een zalige ervaring om naar de start te gaan, de ploegen worden 1 voor 1 afgeroepen (wij als voorlaatste). Ik stond dus op de laatste startrij. Vanaf de start gewoon knallen, en zien waar we uitkomen. Ik schoof meteen op richting de 25e positie, maar werd dan voorbijgelopen. Kenneth liep zo'n 10 seconden voor me, en ik probeerde in zijn buurt te blijven. Na 5 km kwam ik als 33e door op een dikke minuut van de kop. Ik wisselde samen met Kenneth en riep zonder het te beseffen "wacht hé" naar hem. Op de fiets ontstond er meteen een chasegroep, en na een halve ronde reed Anthony Pannier (Metz Triathlon) weg, samen met Kenneth. Ik was net aan het eten en voelde me rot. Toen we langs het stuk wind tegen reden dacht ik gewoon, ik moet het proberen. Hopend dat niemand zou kunnen volgen, spurtte ik met het stuk wind mee richting de 2. Gelukkig lukte dit en ik was ontzettend trots dat ik dit kon. Kenneth had ook niet meer overgenomen, dus het was ook wel door zijn hulp, hij had gewacht !
Ik twijfelde of dit het juiste was om te doen, want misschien zou de chasegroep ons terug inhalen. Maar zowel Pannier als Vandendriessche (als mezelf) draaiden goed rond. Na 2 rondes ( van de 6) haalden we de Australier Daniel Green (ESM Gonfreville) in, die waarschijnlijk het koppeloton net mistte, want hij draaide ook mee rond. Niet lang hierna liepen we Benjamin Grenetier (ESM Gonfreville) in, maar deze had een slechte dag en haakte af. We zagen ronde na ronde dat we dichter kwamen bij het koppeloton. In de voorlaatste ronde was het zover, we konden de aansluiting maken ! Dat moment was echt kicken, we reden rond met o.a. Derobert (Vitrolles), Roger Roca en Galinier (Marville), Da Silva (Metz), Benoît (Cessonais) kortom, met de beste atleten van Europa voor plek 3 !! (Tim Van Hemel en Bart Aernouts waren weggereden uit het koppeloton en reden een schitterende wedstrijd). Ik en Kenneth hadden gewoon de 4e en 5e fietstijd, was een leuke surplus ! Een voetnoot om het niveau aan te tonen; een top 16 plaats op een GP is een WK-selectie bij de beloften.
De laatste ronde was erg nerveus, maar iedereen bleef recht. Tot de wissel. Ik had mooi mijn schoenen uitgedaan, en had mijn been al over mijn fiets gezwaaid. Spijtig genoeg was er voor me iemand die niet oplette, hij moest van de scheidsrechters stoppen en stond stil. De renner net voor me knalde tegen hem, en ik in mijn beurt tegen deze renner. Ik viel maar voor ik het wist rende ik al terug met de gedachte: alles eruit nu. Ik wisselde als een van de laatste en begon zo ook te lopen. Al snel bleek het grote verschil tussen mij en de echte toppers. Sergio Da Silva ( (die 3e werd na een sublieme Van Hemel en Aernouts) liep in de laatste 5 km net geen 3 minuten sneller dan mezelf ! Ik had natuurlijk wel meer energie verspilt in het fietsen maar toch.. Ik werd 23e in mijn eerste Grand Prix, net achter partner in crime Kenneth Vandendriessche. Voor Cambrai Triathlon was dit een goede zaak, in het klassement werden we 9e van de 14 ploegen, tot nu toe het beste resultaat van het seizoen voor de club !
Spijtig genoeg moest het slechte nieuws nog komen.. Na de valpartij werd een breuk vastgesteld aan de pols (een handwortelbeentje). Hierdoor wordt de hoogtestage die ik ondernam wel een deel tenietgedaan.. De kans is er zelfs dat mijn seizoen gedaan is, dat zal afhangen van hoelang de plaaster erop moet blijven.
Natuurlijk wel een huge bummer, maar ik tracht enkel de waanzinnige ervaring te onthouden, ik schat deze prestatie als de beste uit mijn carriere. Ik zie je denken: "Een 23e plaats?" Maar het niveau ligt echt een pak hoger dan in België. Vanaf de start knallen en ze stoppen nooit.. Ook het fietsen (41'46 over 30km) is een pak sneller). Zo, hopen nu dat de blessure meevalt. Ik kan niet wachten om terug mijn loopschoenen aan te doen, of op mijn fiets te springen !
Smorgens had ik al veel zenuwen. De wedstrijd was pas om 16u, dus het zou een lange dag worden. Omstreeks 14u deden we de verkenning, en keken we naar de Division 2, waar het niveau ook al hoog ligt ! Toen we de fietsen in de wisselzone gingen zetten kwam ik al kleppers tegen, o.a. de sympathieke Belgen Bart Aernouts (wereldkampioen), Rob Woestenborghs (vice-wereldkampioen) en Tim Van Hemel (Belgisch kampioen) van het topteam Marville.
Het was een zalige ervaring om naar de start te gaan, de ploegen worden 1 voor 1 afgeroepen (wij als voorlaatste). Ik stond dus op de laatste startrij. Vanaf de start gewoon knallen, en zien waar we uitkomen. Ik schoof meteen op richting de 25e positie, maar werd dan voorbijgelopen. Kenneth liep zo'n 10 seconden voor me, en ik probeerde in zijn buurt te blijven. Na 5 km kwam ik als 33e door op een dikke minuut van de kop. Ik wisselde samen met Kenneth en riep zonder het te beseffen "wacht hé" naar hem. Op de fiets ontstond er meteen een chasegroep, en na een halve ronde reed Anthony Pannier (Metz Triathlon) weg, samen met Kenneth. Ik was net aan het eten en voelde me rot. Toen we langs het stuk wind tegen reden dacht ik gewoon, ik moet het proberen. Hopend dat niemand zou kunnen volgen, spurtte ik met het stuk wind mee richting de 2. Gelukkig lukte dit en ik was ontzettend trots dat ik dit kon. Kenneth had ook niet meer overgenomen, dus het was ook wel door zijn hulp, hij had gewacht !
Ik twijfelde of dit het juiste was om te doen, want misschien zou de chasegroep ons terug inhalen. Maar zowel Pannier als Vandendriessche (als mezelf) draaiden goed rond. Na 2 rondes ( van de 6) haalden we de Australier Daniel Green (ESM Gonfreville) in, die waarschijnlijk het koppeloton net mistte, want hij draaide ook mee rond. Niet lang hierna liepen we Benjamin Grenetier (ESM Gonfreville) in, maar deze had een slechte dag en haakte af. We zagen ronde na ronde dat we dichter kwamen bij het koppeloton. In de voorlaatste ronde was het zover, we konden de aansluiting maken ! Dat moment was echt kicken, we reden rond met o.a. Derobert (Vitrolles), Roger Roca en Galinier (Marville), Da Silva (Metz), Benoît (Cessonais) kortom, met de beste atleten van Europa voor plek 3 !! (Tim Van Hemel en Bart Aernouts waren weggereden uit het koppeloton en reden een schitterende wedstrijd). Ik en Kenneth hadden gewoon de 4e en 5e fietstijd, was een leuke surplus ! Een voetnoot om het niveau aan te tonen; een top 16 plaats op een GP is een WK-selectie bij de beloften.
De laatste ronde was erg nerveus, maar iedereen bleef recht. Tot de wissel. Ik had mooi mijn schoenen uitgedaan, en had mijn been al over mijn fiets gezwaaid. Spijtig genoeg was er voor me iemand die niet oplette, hij moest van de scheidsrechters stoppen en stond stil. De renner net voor me knalde tegen hem, en ik in mijn beurt tegen deze renner. Ik viel maar voor ik het wist rende ik al terug met de gedachte: alles eruit nu. Ik wisselde als een van de laatste en begon zo ook te lopen. Al snel bleek het grote verschil tussen mij en de echte toppers. Sergio Da Silva ( (die 3e werd na een sublieme Van Hemel en Aernouts) liep in de laatste 5 km net geen 3 minuten sneller dan mezelf ! Ik had natuurlijk wel meer energie verspilt in het fietsen maar toch.. Ik werd 23e in mijn eerste Grand Prix, net achter partner in crime Kenneth Vandendriessche. Voor Cambrai Triathlon was dit een goede zaak, in het klassement werden we 9e van de 14 ploegen, tot nu toe het beste resultaat van het seizoen voor de club !
Spijtig genoeg moest het slechte nieuws nog komen.. Na de valpartij werd een breuk vastgesteld aan de pols (een handwortelbeentje). Hierdoor wordt de hoogtestage die ik ondernam wel een deel tenietgedaan.. De kans is er zelfs dat mijn seizoen gedaan is, dat zal afhangen van hoelang de plaaster erop moet blijven.
Natuurlijk wel een huge bummer, maar ik tracht enkel de waanzinnige ervaring te onthouden, ik schat deze prestatie als de beste uit mijn carriere. Ik zie je denken: "Een 23e plaats?" Maar het niveau ligt echt een pak hoger dan in België. Vanaf de start knallen en ze stoppen nooit.. Ook het fietsen (41'46 over 30km) is een pak sneller). Zo, hopen nu dat de blessure meevalt. Ik kan niet wachten om terug mijn loopschoenen aan te doen, of op mijn fiets te springen !
Belgisch Kampioenschap Sprintduatlon Aywaille
Een week na de 17e plek op het BK kwartduatlon stond het BK Sprintduatlon op het programma. Het zou een helse tocht worden op de wegen (en offroad) in Aywaille. De afstanden 5-20-2,5 zouden me wel beter moeten liggen dan in de kwartduatlon. Een uur voor de wedstrijd begon het dan ook nog te regenen, wat het parcours glad maakte. Er werd 1 ronde van 5 lopen afgewerkt, 4 van 5km fietsen met een klim en een lange afdaling, en nog een ronde van 2,5 gelopen, dit alles met een zware helling in.
5 meter na de start sloeg het noodlot toe, ik startte sterk maar iemand trok me het vochtige gras in... ik lag languit en er kwam een paar man over me, gelukkig zonder erg. Ik kon snel terug mijn plaats innemen. Ik moest een 8tal man laten gaan, maar net daarachter liep ik met Alexander Cellier voor een andere groep met mannen die vorig weekend nog voor me zaten.
Ik sprong rond de 10e positie op de fiets. Ik kon meteen ploeggenoot Wim inhalen die jammer genoeg een slechte dag had. De groep die achter me lag haalde me in de klim in, en Thomas Buyle gaf een sterke indruk. Ook Sylvain Denis, klepper in de triathlon, ging gemakkelijk naar boven. Ik moest alle hens aan dek zetten om te volgen. In de afdaling kon ik met Denis verrassend een gat slagen. In de 2e ronde kon Buyle nog terugkeren, maar weer viel Denis als een baksteen naar beneden (en ik erachter). We gingen zelfs zo goed dat we de 2e kopgroep konden inhalen, met Van Poucke, Choteau en teamgenoot Vandendriessche. Dat was een zalig moment voor me, omdat ik, na vorige week voor de 16 plek te fietsen, nu in de kopgroep zat ! (na de 3 koplopers Vansteelant, Van Hemel en Laurens). In de 2e run moest ik mijn meerdere erkennen in deze mannen, maar ik werd toch 8e en 3e belofte ! Dit resultaat geeft me veel voldoening en kracht om hard te trainen. Tim Van Hemel won net als in Kortrijk knap voor teammate Joerie en Glen Laurens. Gert Van Poucke werd 4e, Kenneth 5e.
5 meter na de start sloeg het noodlot toe, ik startte sterk maar iemand trok me het vochtige gras in... ik lag languit en er kwam een paar man over me, gelukkig zonder erg. Ik kon snel terug mijn plaats innemen. Ik moest een 8tal man laten gaan, maar net daarachter liep ik met Alexander Cellier voor een andere groep met mannen die vorig weekend nog voor me zaten.
Ik sprong rond de 10e positie op de fiets. Ik kon meteen ploeggenoot Wim inhalen die jammer genoeg een slechte dag had. De groep die achter me lag haalde me in de klim in, en Thomas Buyle gaf een sterke indruk. Ook Sylvain Denis, klepper in de triathlon, ging gemakkelijk naar boven. Ik moest alle hens aan dek zetten om te volgen. In de afdaling kon ik met Denis verrassend een gat slagen. In de 2e ronde kon Buyle nog terugkeren, maar weer viel Denis als een baksteen naar beneden (en ik erachter). We gingen zelfs zo goed dat we de 2e kopgroep konden inhalen, met Van Poucke, Choteau en teamgenoot Vandendriessche. Dat was een zalig moment voor me, omdat ik, na vorige week voor de 16 plek te fietsen, nu in de kopgroep zat ! (na de 3 koplopers Vansteelant, Van Hemel en Laurens). In de 2e run moest ik mijn meerdere erkennen in deze mannen, maar ik werd toch 8e en 3e belofte ! Dit resultaat geeft me veel voldoening en kracht om hard te trainen. Tim Van Hemel won net als in Kortrijk knap voor teammate Joerie en Glen Laurens. Gert Van Poucke werd 4e, Kenneth 5e.
Belgisch Kampioenschap kwartduatlon Kortrijk
Op 2 juli was er het Belgisch Kampioenschap kwartduatlon. Na Geluwe en Wevelgem zou dit mijn 3e kwartduatlon worden. Ik startte met niet al teveel ambitie, maar wel met veel zin. De afstanden waren 9km lopen, 40km fietsen en 6km lopen. Het zou een harde koers worden, met een zwaar parcours in Kortrijk. In het eerste lopen waren er 3 toeren, met een stuk bergaf, en een stuk bergop (ongeveer 200meter). In de 3 fietsrondes lagen er 6 hellingen, die snel na elkaar volgden. Het was eveneens de sterkst bezette wedstrijd in België.
De start ging redelijk vlot, het tempo lag niet enorm hoog, tot we bij het eerste stuk bergaf kwamen. Het ging meteen te snel voor me en ik liet de toppers gaan. Ik zocht meteen het goede tempo om de eerste 9km af te haspelen. Spijtig genoeg moest ik de groep waarin ik verwachtte te zitten al snel laten gaan... Toch kon ik samen met Rob Douwen en Tim Vijverman lopen, toch ook niet de minste. Na km 6 had ik het heel moeilijk, ik zag het eigenlijk ook niet meer zitten en dacht meermaals aan opgeven. Op het laatste moest ik zelfs de 2 voorgaande laten gaan. Gelukkig kon ik op het stuk bergop de schade beperken, en in de wissel terug aansluiten. Op de fiets werd er al snel een groep gevormd, en nog steeds voelde ik dat ik niet de kracht had in de benen van in o.a. Frankrijk. Een pluim voor Tim Vijverman, die met zijn ervaring iedereen liet meedraaien. Hij bleef ons motiveren om de volgende groep in te halen. In het midden van de fietsproef begon ik er eindelijk door te komen, en pakte ik ook mijn beurten in de groep. Op de langste klim zagen we de groep voor ons rijden, maar spijtig genoeg lukte het niet om hen in te halen. Toch vond ik dat het rendement van de fietsgroep quasi maximaal rendeerde. Vijverman, Douwen en de Nederlanders Zuijderhoudt en Kooijmann reden sterk. Ik was er dan wel doorgeraakt mentaal, toch had ik moeite om de laatste 6km af te werken. Ik maakte mijn helm te snel los, en begon daardoor als laatste van de groep te lopen. Bergaf verloor ik zelfs nog een beetje, maar na een goede km kwam ik er goed door. Eerst Zuijderhoudt, dan Douwen en Vijverman kon ik nog remonteren. Enkel Kooijmann moest ik nog laten gaan van de fietsgroep.
Ik werd uiteindelijk 17e overall en 5e belofte. De overall winnaar Tim Van Hemel, Wim De Cort en Kenneth Vandendriessche waren te verwachten, maar leeftijdsgenoot Thomas Buyle liet een enorme progressie zien met een 11e plaats. Ik was wel verwonderd van zijn prestatie maar kan uiteindelijk niet ontevreden zijn van mijn 17e plek. Ik sta tussen de subtop in België en heb nog een aantal man die me in Wevelgem klopten achter me gehouden. Ik hoop volgende week op het BK Sprint wat dichter te eindigen, maar ik denk wel dat ik de kortere afstand (5-20-3) beter kan verteren. ETZ kon in de afwezigheid van Joerie Vansteelant, die op stage is, toch 4 medailles pakken. Wim De Cort werd 3e overall en 2e belofte, Kenneth werd 3e belofte en Heide werd 2e dame.
De start ging redelijk vlot, het tempo lag niet enorm hoog, tot we bij het eerste stuk bergaf kwamen. Het ging meteen te snel voor me en ik liet de toppers gaan. Ik zocht meteen het goede tempo om de eerste 9km af te haspelen. Spijtig genoeg moest ik de groep waarin ik verwachtte te zitten al snel laten gaan... Toch kon ik samen met Rob Douwen en Tim Vijverman lopen, toch ook niet de minste. Na km 6 had ik het heel moeilijk, ik zag het eigenlijk ook niet meer zitten en dacht meermaals aan opgeven. Op het laatste moest ik zelfs de 2 voorgaande laten gaan. Gelukkig kon ik op het stuk bergop de schade beperken, en in de wissel terug aansluiten. Op de fiets werd er al snel een groep gevormd, en nog steeds voelde ik dat ik niet de kracht had in de benen van in o.a. Frankrijk. Een pluim voor Tim Vijverman, die met zijn ervaring iedereen liet meedraaien. Hij bleef ons motiveren om de volgende groep in te halen. In het midden van de fietsproef begon ik er eindelijk door te komen, en pakte ik ook mijn beurten in de groep. Op de langste klim zagen we de groep voor ons rijden, maar spijtig genoeg lukte het niet om hen in te halen. Toch vond ik dat het rendement van de fietsgroep quasi maximaal rendeerde. Vijverman, Douwen en de Nederlanders Zuijderhoudt en Kooijmann reden sterk. Ik was er dan wel doorgeraakt mentaal, toch had ik moeite om de laatste 6km af te werken. Ik maakte mijn helm te snel los, en begon daardoor als laatste van de groep te lopen. Bergaf verloor ik zelfs nog een beetje, maar na een goede km kwam ik er goed door. Eerst Zuijderhoudt, dan Douwen en Vijverman kon ik nog remonteren. Enkel Kooijmann moest ik nog laten gaan van de fietsgroep.
Ik werd uiteindelijk 17e overall en 5e belofte. De overall winnaar Tim Van Hemel, Wim De Cort en Kenneth Vandendriessche waren te verwachten, maar leeftijdsgenoot Thomas Buyle liet een enorme progressie zien met een 11e plaats. Ik was wel verwonderd van zijn prestatie maar kan uiteindelijk niet ontevreden zijn van mijn 17e plek. Ik sta tussen de subtop in België en heb nog een aantal man die me in Wevelgem klopten achter me gehouden. Ik hoop volgende week op het BK Sprint wat dichter te eindigen, maar ik denk wel dat ik de kortere afstand (5-20-3) beter kan verteren. ETZ kon in de afwezigheid van Joerie Vansteelant, die op stage is, toch 4 medailles pakken. Wim De Cort werd 3e overall en 2e belofte, Kenneth werd 3e belofte en Heide werd 2e dame.
Brechtse Stratenloop
De Brechtse stratenloop begint een traditie te worden die ik niet wilde missen. In volle trainingsopbouw richting het BK Duatlon pikte ik deze wedstrijd mee om de 10km beter te leren verteren. Dat bleek nog een probleem in de eerste kwartduatlons. Na vorig jaar de 6e plek, had ik de ambitie om top 5 te lopen. Ik werd bijgestaan door 5 collega's die me elke woensdag bijstaan aan het jeugdhuis om een toerke te lopen, en ook al duidelijk progressie maakten. (Proficiat David, Jent, Stinus, Bert en Jan!)
De start ging vrij goed, ik zat meteen in het goede spoor van Dirk Vermeiren. Nick Van Peborgh (3e Belg in 20km van Brussel) ging er meteen vandoor en zouden we niet meer terug zien. Tijdens de eerste ronden (van 3,3km) testte ik de benen door een paar tussenversnellingen te maken uit de kopgroep. Tom Van Dijck kon een gat maken, en ik ging met hem mee. Omdat ik me zeker niet wilde opblazen liet ik 10m, en wilde me laten afzakken naar de kopgroep. In de 2e ronde kon ik wonderwel gewoon terug naar Tom lopen, wat me een goed gevoel gaf. Spijtig genoeg kreeg ik last van mijn maag, naderhand gezien door teveel pasta te eten voor de wedstrijd. Ik kon het tempo net aan, maar versnellen ging niet of ik moest overgeven, zo voelde het, niet zo'n comfortabel gevoel. In de laatste ronde probeerde ik nog heel even Tom af te schudden, maar het ging echt niet.. Dan ben ik maar in zijn spoor blijven lopen, en kon zo na Nick en Tom 3e worden in 32'53. Het parcours was 300m langer dan vorig jaar, en ik kon dezelfde tijd lopen als vorig jaar, dus dat zat wel goed. Ook was ik niet platgevallen ! Spijtig van het slechte gevoel, ik gebruik niet graag excuses maar doordat ik niet heb kunnen genieten tijdens het lopen vond ik dit een van de minste wedstrijden. Toch bedankt aan alle supporters die mij enthousiast aanmoedigden ! Nu blijven trainen richting Kortrijk en Aywaille, maar ik kijk vooral uit naar de 3 weken hoogtestage in Font-Romeu !
De start ging vrij goed, ik zat meteen in het goede spoor van Dirk Vermeiren. Nick Van Peborgh (3e Belg in 20km van Brussel) ging er meteen vandoor en zouden we niet meer terug zien. Tijdens de eerste ronden (van 3,3km) testte ik de benen door een paar tussenversnellingen te maken uit de kopgroep. Tom Van Dijck kon een gat maken, en ik ging met hem mee. Omdat ik me zeker niet wilde opblazen liet ik 10m, en wilde me laten afzakken naar de kopgroep. In de 2e ronde kon ik wonderwel gewoon terug naar Tom lopen, wat me een goed gevoel gaf. Spijtig genoeg kreeg ik last van mijn maag, naderhand gezien door teveel pasta te eten voor de wedstrijd. Ik kon het tempo net aan, maar versnellen ging niet of ik moest overgeven, zo voelde het, niet zo'n comfortabel gevoel. In de laatste ronde probeerde ik nog heel even Tom af te schudden, maar het ging echt niet.. Dan ben ik maar in zijn spoor blijven lopen, en kon zo na Nick en Tom 3e worden in 32'53. Het parcours was 300m langer dan vorig jaar, en ik kon dezelfde tijd lopen als vorig jaar, dus dat zat wel goed. Ook was ik niet platgevallen ! Spijtig van het slechte gevoel, ik gebruik niet graag excuses maar doordat ik niet heb kunnen genieten tijdens het lopen vond ik dit een van de minste wedstrijden. Toch bedankt aan alle supporters die mij enthousiast aanmoedigden ! Nu blijven trainen richting Kortrijk en Aywaille, maar ik kijk vooral uit naar de 3 weken hoogtestage in Font-Romeu !
Grand Prix D1 Hommes: Lomme
Op donderdag 2 juni deed ik mijn eerste Grand Prix in Frankrijk. Voor de mensen die dit concept niet kennen: Het Grand Prix parcours, bestaat uit 3 klassen (D1, D2, open). In D1 en D2 zijn er 14 teams (je kan het vergelijken met een voetbalcompetitie) die elke wedstrijd 5 man selecteren. Je kan je dus zomaar niet inschrijven voor deze competitie. Ik mag via Cambrai Triathlon starten in de D1, waar het niveau dicht aanleunt bij het Europese topniveau. Nog lang niet geraak ik aan dat niveau, maar het is super om van de ene kant echte kleppers tegen te komen (ook in het hotel) en langs de andere kant ervaring op te doen, snelle wissels mee te maken etc. In de tussenrangschikking stond Cambrai op de 13e plaats, maar met dezelfde punten als nummer 11 en 12.
De Grand Prix van Lomme was een uitzondering in het circuit. Het is een ploegenduatlon, waar elke club in omgekeerde volgorde start, anderhalve minuut na mekaar. Ons team bestond uit mezelf, Kenneth Vandendriessche, Juul Vande Kruijs, David Leclerq en Yann Thesse. Van de 5 moesten er slechts 3 aankomen. We mochten dus als 2e (13 van de 14 van achteraan beginnen tellen) startten, anderhalve minuut na Issy Triathlon. Onze ploegentactiek bestond eruit om met zo lang mogelijk samen te blijven, en op de fiets rond te draaien tot er iemand zou afvallen. De eerste 5km waren voor mij heftig, ik bleef als laatste hangen om te roepen of Yann het niet moeilijk had. David leidde het tempo vooraan. Ik moet toegeven dat de 5km voor mij ook redelijk hard waren, dat is een punt om aan te werken. toch hadden we daar al zo'n 40 sec goed gemaakt op de ploeg die voor ons was gestart.
Op de fiets had ik in het begin geen super gevoel, maar ik nam wel mijn verantwoordelijkheid en draaide mee. Het selectieve parcours zorgde ervoor dat Yann het moeilijk had. Naderhand gezien had hij zich helemaal opgeblazen de eerste run. Hij moest er op het stuk bergop jammer genoeg al af. We reden voort, maar het was afzien omdat Juul ook weinig kop kon nemen. Kenneth nam een heel groot deel voor zich, en ook ik kon een steentje bijdragen. In het begin van de laatste ronde moest Juul eraf. We namen hem nog even mee, maar op hetzelfde stuk bergop was het direct 100m. Toen waren we nog met 3 en ik zag het nog redelijk zitten, we hadden ondertussen de ploeg voor ons al ingehaald.
De wissel verliep heel vlot voor me, ik moest zelfs even wachten op mijn 2 companen. Toen we begonnen lopen had ik schrik dat ik de zwakste zou zijn. Kenneth vertelde me dat hij niet sneller kon op dat moment. Ik dacht nog even dat het na een tijd wel beter zou gaan. Spijtig genoeg had Kenneth echt problemen. De combinatie van te diep gaan in het fietsen (hij heeft ook wel met voorsprong het meeste kopwerk verzet op de fiets) en hooikoorts werden hem fataal. In de 2e ronde moesten we zelfs ettelijke seconden stil staan. Later bleek dat we met 5 seconden 2 plaatsen verloren. We zijn zo gestrand op de 13e plaats.. Met een 8e looptijd en een 9e fietstijd is het natuurlijk altijd wel even zuur. In het klassement geen goede zaak, maar wat er gebeurde was gewoon worst case scenario. Het is niemand zijn schuld, want iedereen wil het beste voor het team. De communicatie in het team kan een stuk beter maar we hebben leergeld betaald, en dan is het goed dat we niet om plaats 1 speelden. Het beresterke team Vitrolles van Damien Derobert won overigens voor Gonfreville, het team van Teamgenoot bij ETZ Joerie Vansteelant en Anthony Leduey en Marville, het team van o.a. Duvivier en Roger Roca Dalmau. Andere teamgenoot bij ETZ Julien Brazy werd met zijn team (Les Tritons Meldois) 7e.
Hier de uitslag
De Grand Prix van Lomme was een uitzondering in het circuit. Het is een ploegenduatlon, waar elke club in omgekeerde volgorde start, anderhalve minuut na mekaar. Ons team bestond uit mezelf, Kenneth Vandendriessche, Juul Vande Kruijs, David Leclerq en Yann Thesse. Van de 5 moesten er slechts 3 aankomen. We mochten dus als 2e (13 van de 14 van achteraan beginnen tellen) startten, anderhalve minuut na Issy Triathlon. Onze ploegentactiek bestond eruit om met zo lang mogelijk samen te blijven, en op de fiets rond te draaien tot er iemand zou afvallen. De eerste 5km waren voor mij heftig, ik bleef als laatste hangen om te roepen of Yann het niet moeilijk had. David leidde het tempo vooraan. Ik moet toegeven dat de 5km voor mij ook redelijk hard waren, dat is een punt om aan te werken. toch hadden we daar al zo'n 40 sec goed gemaakt op de ploeg die voor ons was gestart.
Op de fiets had ik in het begin geen super gevoel, maar ik nam wel mijn verantwoordelijkheid en draaide mee. Het selectieve parcours zorgde ervoor dat Yann het moeilijk had. Naderhand gezien had hij zich helemaal opgeblazen de eerste run. Hij moest er op het stuk bergop jammer genoeg al af. We reden voort, maar het was afzien omdat Juul ook weinig kop kon nemen. Kenneth nam een heel groot deel voor zich, en ook ik kon een steentje bijdragen. In het begin van de laatste ronde moest Juul eraf. We namen hem nog even mee, maar op hetzelfde stuk bergop was het direct 100m. Toen waren we nog met 3 en ik zag het nog redelijk zitten, we hadden ondertussen de ploeg voor ons al ingehaald.
De wissel verliep heel vlot voor me, ik moest zelfs even wachten op mijn 2 companen. Toen we begonnen lopen had ik schrik dat ik de zwakste zou zijn. Kenneth vertelde me dat hij niet sneller kon op dat moment. Ik dacht nog even dat het na een tijd wel beter zou gaan. Spijtig genoeg had Kenneth echt problemen. De combinatie van te diep gaan in het fietsen (hij heeft ook wel met voorsprong het meeste kopwerk verzet op de fiets) en hooikoorts werden hem fataal. In de 2e ronde moesten we zelfs ettelijke seconden stil staan. Later bleek dat we met 5 seconden 2 plaatsen verloren. We zijn zo gestrand op de 13e plaats.. Met een 8e looptijd en een 9e fietstijd is het natuurlijk altijd wel even zuur. In het klassement geen goede zaak, maar wat er gebeurde was gewoon worst case scenario. Het is niemand zijn schuld, want iedereen wil het beste voor het team. De communicatie in het team kan een stuk beter maar we hebben leergeld betaald, en dan is het goed dat we niet om plaats 1 speelden. Het beresterke team Vitrolles van Damien Derobert won overigens voor Gonfreville, het team van Teamgenoot bij ETZ Joerie Vansteelant en Anthony Leduey en Marville, het team van o.a. Duvivier en Roger Roca Dalmau. Andere teamgenoot bij ETZ Julien Brazy werd met zijn team (Les Tritons Meldois) 7e.
Hier de uitslag
Belgisch Kampioenschap Wielrennen voor brandweermannen
Lang heb ik uitgekeken naar een echte "koers", en het BK wielrennen voor brandweermannen was hiervoor de perfecte opportuniteit. Een niet te lange wedstrijd (60km), in Schoten, 12 rondjes van 5km met 500m kasseien en een stuk bergop. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar zag wel dat ik bij fietsgroepjes bij de betere meekon. De wedstrijd werd afgewerkt in 2 categorieen, nl. de categorie A (18-30) en categorie B (31-40). De week voordien was wel hectisch geweest, omdat ik 3 dagen in de kalmthoutse heide zat, toch ook een onvergetelijke ervaring met het korps van Brecht.
Het was helemaal zoals ik me had voorgesteld, tot op het bot. De eerste ronden waren verschrikkelijk hard, maar als er een kopgroep ontstond wilde ineens niemand initiatief nemen, waardoor het stilviel, waardoor er terug een peloton werd gevormd.. zeker 7 keer heb ik gedacht dat ik weg was, en 7 keer had ik spijt dat ik energie erin had gestoken. In ronde 6, toen er al verval kwam bij bepaalde coureurs, ging ik bij de passage aan de streep vol door in de eerste bocht. Ik had een gatje, en zag dat niet echt iemand op me lette. Ik trok wat door, en zag na nog een bocht dat er 2 man naar me kwam toegereden. Ik had door dat dat de kans was om te gaan ! Een renner nam over, en wat die man kon.. Ik verzuurde zwaar in zijn wiel, en op de kasseien was het alle hens aan dek op erbij te blijven. Nadien konden nog 2 sterke coureurs de sprong wagen waardoor we met 5 zaten. Na 1 rond bleek dat we al een halve minuut voorzaten. Ik zag dat er nog iemand van categorie A, was, nl. Bart Van Looveren (kon je zien aan de nummers) en 3 andere van categorie B. (dit was dus niet zo) Onze groep kon goed ronddraaien tot een renner, Anton Wouters, wegsprong. Ik liet hem rijden omdat ik dacht dat hij toch van categorie B was. De laatste rondes werden meer en meer nerveus, maar echt schrik om te lossen had ik nooit.
In de laatste ronde konden we Anton nog inhalen, en er zou worden gesprint voor de zege. Ik keek alleen naar Bart, en toen ik hem op 100m van het eind voorbijstak was ik dolblij van vreugde, ik dacht dat ik was gewonnen ! Ik werd 4e in totaal, en de speaker riep mijn naam als winnaar bij categorie A. Spijtig genoeg bleek naderhand dat ook Anton van categorie A was... Dat was wel een dreun natuurlijk, omdat dat ook de renner was die was weggereden. In mijn interpretatie leek alles erop te wijzen dat iedereen dacht dat hij van categorie B was. (bij zijn demmarage werden de concurrenten van categorie B nerveus, en ze riepen heel de tijd dat we moesten blijven ronddraaien, ik had ook heel mijn wedstrijd afgesteld op de ene man van categorie A, die ik wel kon kloppen in de sprint...). Naderhand gezien moet ik wel zeggen dat Anton wel de sterkste man in koers was, en dat het heel moeilijk zou geweest zijn om hem te kloppen. Hij werd overigens vorig jaar nog 8e op het WK wielrennen voor brandweer en 4e in de tijdrit. Ik ben al heel blij dat ik de eerste koers heb uitgereden, dat ik op de juiste tijdstippen mijn koolhydraten binnen had, en dat ik toch meekan met de betere. Ik besef wel dat wielrennen een heel harde en nerveuze sport is, waar je naast talent ook geluk moet hebben, en tactisch ijzig kalm moet kunnen blijven. Toch ben ik van plan om volgend jaar terug te komen, en met de ambitie om niet enkel categorie A te winnen, maar ook overall ze een neus te zetten, dan ben ik zeker dat ik niet 2e ben ! ;-)
Het was helemaal zoals ik me had voorgesteld, tot op het bot. De eerste ronden waren verschrikkelijk hard, maar als er een kopgroep ontstond wilde ineens niemand initiatief nemen, waardoor het stilviel, waardoor er terug een peloton werd gevormd.. zeker 7 keer heb ik gedacht dat ik weg was, en 7 keer had ik spijt dat ik energie erin had gestoken. In ronde 6, toen er al verval kwam bij bepaalde coureurs, ging ik bij de passage aan de streep vol door in de eerste bocht. Ik had een gatje, en zag dat niet echt iemand op me lette. Ik trok wat door, en zag na nog een bocht dat er 2 man naar me kwam toegereden. Ik had door dat dat de kans was om te gaan ! Een renner nam over, en wat die man kon.. Ik verzuurde zwaar in zijn wiel, en op de kasseien was het alle hens aan dek op erbij te blijven. Nadien konden nog 2 sterke coureurs de sprong wagen waardoor we met 5 zaten. Na 1 rond bleek dat we al een halve minuut voorzaten. Ik zag dat er nog iemand van categorie A, was, nl. Bart Van Looveren (kon je zien aan de nummers) en 3 andere van categorie B. (dit was dus niet zo) Onze groep kon goed ronddraaien tot een renner, Anton Wouters, wegsprong. Ik liet hem rijden omdat ik dacht dat hij toch van categorie B was. De laatste rondes werden meer en meer nerveus, maar echt schrik om te lossen had ik nooit.
In de laatste ronde konden we Anton nog inhalen, en er zou worden gesprint voor de zege. Ik keek alleen naar Bart, en toen ik hem op 100m van het eind voorbijstak was ik dolblij van vreugde, ik dacht dat ik was gewonnen ! Ik werd 4e in totaal, en de speaker riep mijn naam als winnaar bij categorie A. Spijtig genoeg bleek naderhand dat ook Anton van categorie A was... Dat was wel een dreun natuurlijk, omdat dat ook de renner was die was weggereden. In mijn interpretatie leek alles erop te wijzen dat iedereen dacht dat hij van categorie B was. (bij zijn demmarage werden de concurrenten van categorie B nerveus, en ze riepen heel de tijd dat we moesten blijven ronddraaien, ik had ook heel mijn wedstrijd afgesteld op de ene man van categorie A, die ik wel kon kloppen in de sprint...). Naderhand gezien moet ik wel zeggen dat Anton wel de sterkste man in koers was, en dat het heel moeilijk zou geweest zijn om hem te kloppen. Hij werd overigens vorig jaar nog 8e op het WK wielrennen voor brandweer en 4e in de tijdrit. Ik ben al heel blij dat ik de eerste koers heb uitgereden, dat ik op de juiste tijdstippen mijn koolhydraten binnen had, en dat ik toch meekan met de betere. Ik besef wel dat wielrennen een heel harde en nerveuze sport is, waar je naast talent ook geluk moet hebben, en tactisch ijzig kalm moet kunnen blijven. Toch ben ik van plan om volgend jaar terug te komen, en met de ambitie om niet enkel categorie A te winnen, maar ook overall ze een neus te zetten, dan ben ik zeker dat ik niet 2e ben ! ;-)
Regionaal Kampioenschap Noord-Frankrijk, Rieulay
Mijn eerste Franse avontuur is een feit. Geen Grand Prix, maar een regionaal kampioenschap, georganiseerd door Cambrai Triathlon zelf, een perfecte kennismaking met de ploeg. Op zaterdag werd ik hartelijk ontvangen bij de familie Legrand, het huis van de voorzitter (Christophe). De dag erna hielp ik wat mee om alles in goede banen te leiden, en in de namiddag was het dan onze beurt. Een ongewone (in Frankrijk niet meer dan gewone) 5km run, 30km bike (non-drafting), 5km run. Ik startte samen met Kenneth Vandendriessche, mijn teamgenoot bij ETZ en ook Cambrai.
Eerste 5km waren heel goed, ik liep vlotjes mee, had even een zwak moment na de berg (daar gingen ze wel berehard), maar kon toch als 4e wisselen. Daar had teammate David Leclercq als eerste gewisseld, een handvol seconden voor nog meer teammates Kenneth, Juul Vandekruijs, en mezelf. Hierachter volgden nog een 4tal fransmannen op korte afstand. Ik ging meteen op en over Juul, en kon zo even in het spoor van Kenneth fietsen. Na 5km was hij er wel vandoor, en ik knokte tegen de tegenstand, de wind, en mezelf. Er hingen 15tal km een aantal atleten op 100m, en ik had schrik dat ze me zouden inlopen. Toch kon ik na 20km David inhalen, en reden we met 2 voort, dat was al een grote opsteker, als je weet dat David de week ervoor 24e werd in de Grand Prix van Lievin. Ik kon hem nog afhouden in de wissel, en met een kleine voorsprong weglopen. Kenneth was daar al een kleine minuut vertrokken voor zijn zegetocht. Ik verwachtte om overspoeld te worden door David, maar bergop bleef hij in mijn spoor lopen. Bergaf stak hij wel een tand bij, en vloog hij, nog dicht naar Kenneth zelfs. Kenneth won de wedstrijd heel knap, hij blijft zijn supervorm bevestigen. David werd op 15 sec 2e, en ik op 44sec derde. Hiervan had ik niet durven dromen, het was de beste wedstrijd van het seizoen, omdat ik overal hoog niveau haalde, en niet echt een klop kreeg ergens. Ik ben heel blij dat ik ook in het team bevestig. Op 2 juni krijg ik mijn eerste kans om te starten in een Grand Prix ! Deze van Lomme, het is een ploegenduatlon dus dat moet me wel liggen. Nu rustig verderbouwen, ik heb er alleszins goesting in.
De uitslag kan je hier vinden
Eerste 5km waren heel goed, ik liep vlotjes mee, had even een zwak moment na de berg (daar gingen ze wel berehard), maar kon toch als 4e wisselen. Daar had teammate David Leclercq als eerste gewisseld, een handvol seconden voor nog meer teammates Kenneth, Juul Vandekruijs, en mezelf. Hierachter volgden nog een 4tal fransmannen op korte afstand. Ik ging meteen op en over Juul, en kon zo even in het spoor van Kenneth fietsen. Na 5km was hij er wel vandoor, en ik knokte tegen de tegenstand, de wind, en mezelf. Er hingen 15tal km een aantal atleten op 100m, en ik had schrik dat ze me zouden inlopen. Toch kon ik na 20km David inhalen, en reden we met 2 voort, dat was al een grote opsteker, als je weet dat David de week ervoor 24e werd in de Grand Prix van Lievin. Ik kon hem nog afhouden in de wissel, en met een kleine voorsprong weglopen. Kenneth was daar al een kleine minuut vertrokken voor zijn zegetocht. Ik verwachtte om overspoeld te worden door David, maar bergop bleef hij in mijn spoor lopen. Bergaf stak hij wel een tand bij, en vloog hij, nog dicht naar Kenneth zelfs. Kenneth won de wedstrijd heel knap, hij blijft zijn supervorm bevestigen. David werd op 15 sec 2e, en ik op 44sec derde. Hiervan had ik niet durven dromen, het was de beste wedstrijd van het seizoen, omdat ik overal hoog niveau haalde, en niet echt een klop kreeg ergens. Ik ben heel blij dat ik ook in het team bevestig. Op 2 juni krijg ik mijn eerste kans om te starten in een Grand Prix ! Deze van Lomme, het is een ploegenduatlon dus dat moet me wel liggen. Nu rustig verderbouwen, ik heb er alleszins goesting in.
De uitslag kan je hier vinden
Duatlon Ruddervoorde
De duatlon van Ruddervoorde, hier heb ik al mooie herinneringen aan. Mijn eerste duatlonwedstrijd in 2008, en nu de 4e keer dat ik deelneem aan de wedstrijd, met puike organisatie olv Walter Devooght. Ik hoopte de stijgende curve door te zetten na het BK ploegenduatlon. Het format lag me wel, een sprintwedstrijd waar je toch niet mag stayeren. De afstanden waren 5-21-3.
De start liep gezwind, maar niet superhard. Na 2km ontstond er een groep met betere lopers als Glen Laurens, Pieter Rijnders, Wim De Cort, Kenneth Vandendriessche, Kjell Vanmelkebeke, Gert Vanpoucke, Nederlander Maikel Zuijderhout en mezelf. Ik en Gert moesten de rol al snel nadien lossen, maar ik kon gemakkelijk volgen in het spoor van Gert. Nadien vielen Vanmelkebeke en Zuijderhout een beetje plat, en zo kon ik samen met Gert als 5e en 6e de wissel in lopen. Dit was op slechts een 20tal seconden van de leiders, een uitstekende loopproef dus voor mij.
Op de fiets kon ik Gert al snel achterlaten, en de eerste ronde (van de 3) zag ik nog de 4 leiders voor me uitrijden. Ook zag ik dat Armand Vandersmissen stelselmatig zijn achterstand op me dichtknabbelde, en na 1 ronde ging hij op en over me. Ik probeerde aan te klampen, maar was al op de limiet aan het rijden. Toen Armand Glen Laurens inhaalde moest ik zijn wiel (op de wettelijke afstand van 10 meter uiteraard) lossen. Ik ging op en over Glen, en op het stuk bergop probeerde ik wat te versnellen. jammer genoeg kreeg ik daar een inzinking, en stond ik zo goed als stil. Ik deed teken dat Glen me mocht passeren, en zo bleef ik achter hem fietsen, wat toch duidelijk trager was dan de eerste 2 rondes.
Toch kon ik samen met Glen wisselen, en was ik al trots dat ik daar nog bij hem was. (Glen= 4e Geluwe, 5e Wevelgem) Ik volgde hem nog even, maar zag meteen dat het te snel ging. Toen ik bovenop de heuvel was zag ik achterom, en ineens waren daar een 6 tal atleten op om en bij de 50m. Dat had ik helemaal niet verwacht, en zo moest ik nog een tand bijsteken. Gelukkig kon ik de 6e plaats vasthouden ! (Het deelnemersveld is te vergelijken met Geluwe en Wevelgem, waar ik 9e en 15e werd). Zo kan ik dus wel stellen dat dit mijn beste individuele race was tot nu toe. Voor ETZ werd het ook een knalweekend. Kenneth bevestigde zijn waanzinnige talent en werkijver door op een seconde van Pieter Rijnders 2e te worden ! Wim werd iets verderop knap 3e. Ook Kjell (15e) en Sam Lepoutre (20e) bleven knap in de top 20. Heidi Ameloot vocht bij de vrouwen een verbeten strijd uit, en werd ook mooi 2e. Julien Brazy werd 14e in de Grand Prix Lievin, en Joerie boekte zijn 14e powermanzege in Italie !
De start liep gezwind, maar niet superhard. Na 2km ontstond er een groep met betere lopers als Glen Laurens, Pieter Rijnders, Wim De Cort, Kenneth Vandendriessche, Kjell Vanmelkebeke, Gert Vanpoucke, Nederlander Maikel Zuijderhout en mezelf. Ik en Gert moesten de rol al snel nadien lossen, maar ik kon gemakkelijk volgen in het spoor van Gert. Nadien vielen Vanmelkebeke en Zuijderhout een beetje plat, en zo kon ik samen met Gert als 5e en 6e de wissel in lopen. Dit was op slechts een 20tal seconden van de leiders, een uitstekende loopproef dus voor mij.
Op de fiets kon ik Gert al snel achterlaten, en de eerste ronde (van de 3) zag ik nog de 4 leiders voor me uitrijden. Ook zag ik dat Armand Vandersmissen stelselmatig zijn achterstand op me dichtknabbelde, en na 1 ronde ging hij op en over me. Ik probeerde aan te klampen, maar was al op de limiet aan het rijden. Toen Armand Glen Laurens inhaalde moest ik zijn wiel (op de wettelijke afstand van 10 meter uiteraard) lossen. Ik ging op en over Glen, en op het stuk bergop probeerde ik wat te versnellen. jammer genoeg kreeg ik daar een inzinking, en stond ik zo goed als stil. Ik deed teken dat Glen me mocht passeren, en zo bleef ik achter hem fietsen, wat toch duidelijk trager was dan de eerste 2 rondes.
Toch kon ik samen met Glen wisselen, en was ik al trots dat ik daar nog bij hem was. (Glen= 4e Geluwe, 5e Wevelgem) Ik volgde hem nog even, maar zag meteen dat het te snel ging. Toen ik bovenop de heuvel was zag ik achterom, en ineens waren daar een 6 tal atleten op om en bij de 50m. Dat had ik helemaal niet verwacht, en zo moest ik nog een tand bijsteken. Gelukkig kon ik de 6e plaats vasthouden ! (Het deelnemersveld is te vergelijken met Geluwe en Wevelgem, waar ik 9e en 15e werd). Zo kan ik dus wel stellen dat dit mijn beste individuele race was tot nu toe. Voor ETZ werd het ook een knalweekend. Kenneth bevestigde zijn waanzinnige talent en werkijver door op een seconde van Pieter Rijnders 2e te worden ! Wim werd iets verderop knap 3e. Ook Kjell (15e) en Sam Lepoutre (20e) bleven knap in de top 20. Heidi Ameloot vocht bij de vrouwen een verbeten strijd uit, en werd ook mooi 2e. Julien Brazy werd 14e in de Grand Prix Lievin, en Joerie boekte zijn 14e powermanzege in Italie !
Belgisch Kampioenschap Ploegenduatlon Doornik
Op 1 mei was er een van de belangrijkste afspraken van het jaar voor Energy Team Zuidwest, en ook voor mezelf. Het Belgisch kampioenschap Ploegenduatlon te Doornik. Voor de leken onder ons, een ploegenduatlon betekent dat je met een team samen een duatlon moet afwerken. Je mag met 7 man starten, en met 5 moet je aankomen. Wij kwamen als vice-kampioen aan de start, en hadden de ambitie om minstens even goed te doen. Het zou een spannende strijd worden tegen Belgisch Kampioen TriGT, het nieuwe en sterke Scott-team, en CDTG, dat een quasi complete Nederlandse selectie van beloftevolle duatleten had meegenomen. De afstanden waren 5,6km lopen, 22km fietsen, en nog eens 2,8km lopen.
Het Ronsijn Topteam startte voor ETZ1, wat betekende dat we met 5 man een risico pakten (mechanische pech etc). Captain Joerie Vansteelant leidde alles in goede banen. De andere namen waren Fransman Julien Brazy, Wim De Cort en Kenneth Vandendriessche. 3 beloften dus in ons team !
Het was een moeilijke start, met 8 teams tegelijk. Julien nam meteen de kop, en al snel kon de rest van het team mee aan de leiding komen. We wachtten een beetje af, maar niemand anders nam initiatief. Na 2km waren we nog met 2 ploegen over, nl. TriGT en ETZ. Omdat ook dit team niet meteen kop wilde nemen, beslisten we om vrij "traag" te blijven lopen. Dit was voor mij goed omdat ik dan met overschot op de fiets kon. De wissel ging erg vlot, en in de correcte formatie begonnen we te fietsen. Met duizelingwekkende snelheid reden we de over de lange, rechte wegen. Ik mocht me op de achtergrond houden, en pakte zo ook geen kop. Joerie en Julien reden erg sterk, maar ook Kenneth en Wim deden hun deel van het werk. TriGT bleef lang op de reglementaire 25meter hangen, en ik had enorme angst dat ze over ons zouden komen. Ze waren dan ook nog met een man meer... In het laatste deel van het fietsen konden we toch een klein gatje slagen, en in de 2e wissel begon mijn deel van het werk. Gewoon zo hard mogelijk naar de eindmeet snellen.
Doordat ik geen kop moest doen, zat ik echt in een zetel, en kon relatief fris wisselen. Ik nam een supergoede wissel, en kon met een aantal meter voorsprong beginnen lopen. Joerie was veel te vroeg van de fiets gesprongen, en moest zo diep tasten om terug aan te sluiten, maar toen dat lukte hadden we een gat van 16 sec op TriGT. Ook het 2e deel bleven we echt knallen (sneller dan de eerste run!), en zo werden we Belgisch Kampioen Duatlon voor Ploegen !! Niet alleen voor ETZ was dit een historische dag, ook voor Ronsijn Topteam zelf was het schitterend. Door een sublieme organisatie en cohesie overmeesterden we de andere ploegen. Hierbij wil ik mijn grote dank geven aan Captain Joerie, Julien, Kenneth en Wim, zonder hen had ik dit niveau nooit gehaald ! Maar ook de vele supporters (teveel om op te noemen), waaronder wel de voorzitter, Diederik Derijcke, die ons met info bijstond.
TriGT werd op een dikke halve minuut 2e, en CDTG werd 3e. Het gehavende Scott-team (Blessure Pieter Rijnders) kon nog de 4e plek wegkapen.
Zo werd de dag van de Arbeid een echte feestdag voor ETZ, want ook ETZ2 (olv Sam Lepoutre) kon een verdienstelijke 8e plaats wegkapen, en ETZ3 een 15e !
Ik hoop dat ik deze vorm volgende week kan voortzetten in Ruddervoorde, maar ik kan nu al zeggen dat mijn eerste maanden als belofte meer dan geslaagd zijn !
Het Ronsijn Topteam startte voor ETZ1, wat betekende dat we met 5 man een risico pakten (mechanische pech etc). Captain Joerie Vansteelant leidde alles in goede banen. De andere namen waren Fransman Julien Brazy, Wim De Cort en Kenneth Vandendriessche. 3 beloften dus in ons team !
Het was een moeilijke start, met 8 teams tegelijk. Julien nam meteen de kop, en al snel kon de rest van het team mee aan de leiding komen. We wachtten een beetje af, maar niemand anders nam initiatief. Na 2km waren we nog met 2 ploegen over, nl. TriGT en ETZ. Omdat ook dit team niet meteen kop wilde nemen, beslisten we om vrij "traag" te blijven lopen. Dit was voor mij goed omdat ik dan met overschot op de fiets kon. De wissel ging erg vlot, en in de correcte formatie begonnen we te fietsen. Met duizelingwekkende snelheid reden we de over de lange, rechte wegen. Ik mocht me op de achtergrond houden, en pakte zo ook geen kop. Joerie en Julien reden erg sterk, maar ook Kenneth en Wim deden hun deel van het werk. TriGT bleef lang op de reglementaire 25meter hangen, en ik had enorme angst dat ze over ons zouden komen. Ze waren dan ook nog met een man meer... In het laatste deel van het fietsen konden we toch een klein gatje slagen, en in de 2e wissel begon mijn deel van het werk. Gewoon zo hard mogelijk naar de eindmeet snellen.
Doordat ik geen kop moest doen, zat ik echt in een zetel, en kon relatief fris wisselen. Ik nam een supergoede wissel, en kon met een aantal meter voorsprong beginnen lopen. Joerie was veel te vroeg van de fiets gesprongen, en moest zo diep tasten om terug aan te sluiten, maar toen dat lukte hadden we een gat van 16 sec op TriGT. Ook het 2e deel bleven we echt knallen (sneller dan de eerste run!), en zo werden we Belgisch Kampioen Duatlon voor Ploegen !! Niet alleen voor ETZ was dit een historische dag, ook voor Ronsijn Topteam zelf was het schitterend. Door een sublieme organisatie en cohesie overmeesterden we de andere ploegen. Hierbij wil ik mijn grote dank geven aan Captain Joerie, Julien, Kenneth en Wim, zonder hen had ik dit niveau nooit gehaald ! Maar ook de vele supporters (teveel om op te noemen), waaronder wel de voorzitter, Diederik Derijcke, die ons met info bijstond.
TriGT werd op een dikke halve minuut 2e, en CDTG werd 3e. Het gehavende Scott-team (Blessure Pieter Rijnders) kon nog de 4e plek wegkapen.
Zo werd de dag van de Arbeid een echte feestdag voor ETZ, want ook ETZ2 (olv Sam Lepoutre) kon een verdienstelijke 8e plaats wegkapen, en ETZ3 een 15e !
Ik hoop dat ik deze vorm volgende week kan voortzetten in Ruddervoorde, maar ik kan nu al zeggen dat mijn eerste maanden als belofte meer dan geslaagd zijn !
Capino Duatlon Wevelgem
De Capino Duatlon Wevelgem was de eerste niet-stayer kwartduatlon die ik in m'n leven deed. Voor de 2e keer was het spanning troef, ookal kon ik me redelijk chill voorbereiden voor de wedstrijd. Al jaren staat deze organisatie aan de top in de duatlonsport, die dag werd ook het BK Jeugd georganiseerd, en het werd een huzarenstukje, met heel wat toppers aan de start van de 1/4e.
Tijdens de eerste 10km ging het aanvankelijk vlot, ik nestelde mij in een goed groepje met o.a. Douwen, Cool en Buyle. De eerste 7,5k kon ik mee kop trekken en ging alles vlot, maar de laatste 2,5k had ik wat verkeerd ingeschat, en moest ik ze stilletjes laten gaan... Weer te wijten aan de basis, en wel frustrerend. Gelukkig zat ik door een enorm goede wissel direct in het zog van deze mannen.
In het fietsen kwam Kris Steyaert meteen op en over me, hij reed de 2e tijd na Joerie Vansteelant, ik kon hem net niet volgen maar ik haalde zelf ook wat volk in, en khad er wel vertrouwen in. Een paar man kon me nog inhalen, maar ik hield vrij goed stand tijdens het fietsen. Op het einde kreeg ik wel krampen in de hamstring waardoor de voorsprong die ik op bepaalde atleten had opgebouwd, in korte tijd wegsmolt.. Toen ik mijn schoenen op de fiets uitdeed kreeg ik 2 enorm zware krampen.. Die moest ik tijdens het 2e lopen wel even verwerken. Het 2e lopen ging niet zoals het hoort, zo'n 5km is echt heel lang en ik deed het voornamelijk op karakter. Toch kon ik als 15e en 2e belofte de wedstrijd eindigen, en de 15e plaats voelde echt bevredigend aan. Er zit nog veel in, en ik hoop dat ik het eruitkrijg !
ETZ presteerde sterk met 3 man in de top 5. Joerie werd 2e, wellicht iets te vermoeid, Kenneth Vandendriessche (Jawel!) werd superieur 3e, niet normaal wat hij daar neerzette, en Julien Brazy werd ook knap 4e. Wim De Cort moest spijtig genoeg door een zonneklopje de wedstrijd verlaten... Voor de rest deden de 23 man van ETZ het allemaal heel goed ! Bedankt aan de schitterende organisatie, een heel leuke wedstrijd om deel te nemen !
Tijdens de eerste 10km ging het aanvankelijk vlot, ik nestelde mij in een goed groepje met o.a. Douwen, Cool en Buyle. De eerste 7,5k kon ik mee kop trekken en ging alles vlot, maar de laatste 2,5k had ik wat verkeerd ingeschat, en moest ik ze stilletjes laten gaan... Weer te wijten aan de basis, en wel frustrerend. Gelukkig zat ik door een enorm goede wissel direct in het zog van deze mannen.
In het fietsen kwam Kris Steyaert meteen op en over me, hij reed de 2e tijd na Joerie Vansteelant, ik kon hem net niet volgen maar ik haalde zelf ook wat volk in, en khad er wel vertrouwen in. Een paar man kon me nog inhalen, maar ik hield vrij goed stand tijdens het fietsen. Op het einde kreeg ik wel krampen in de hamstring waardoor de voorsprong die ik op bepaalde atleten had opgebouwd, in korte tijd wegsmolt.. Toen ik mijn schoenen op de fiets uitdeed kreeg ik 2 enorm zware krampen.. Die moest ik tijdens het 2e lopen wel even verwerken. Het 2e lopen ging niet zoals het hoort, zo'n 5km is echt heel lang en ik deed het voornamelijk op karakter. Toch kon ik als 15e en 2e belofte de wedstrijd eindigen, en de 15e plaats voelde echt bevredigend aan. Er zit nog veel in, en ik hoop dat ik het eruitkrijg !
ETZ presteerde sterk met 3 man in de top 5. Joerie werd 2e, wellicht iets te vermoeid, Kenneth Vandendriessche (Jawel!) werd superieur 3e, niet normaal wat hij daar neerzette, en Julien Brazy werd ook knap 4e. Wim De Cort moest spijtig genoeg door een zonneklopje de wedstrijd verlaten... Voor de rest deden de 23 man van ETZ het allemaal heel goed ! Bedankt aan de schitterende organisatie, een heel leuke wedstrijd om deel te nemen !
Duatlon Braine l'Alleud
De eerste niet-stayer duatlon van 2011 werd afgewerkt in de prachtige streek nabij Braine l'Alleud. Om op alles voorbereid te zijn ging ik op zaterdag al met Lander Vanmarcke het parcours verkennen, geen overbodige luxe. De sympathieke organisatie was alles aan het klaarzetten, en deed niets liever dan ons helpen. Het was draaien en keren, klimmen en dalen, maar na een aantal ronden alle bochten te analyseren konden we met goed gemoed naar huis.
De dag erna, 6u45, we (ik en Lander) vertrokken naar de wedstrijd, die om 10u was. We kwamen er als eerste aan natuurlijk veel te vroeg, en het weer was niet zo goed, het druppelde lichtjes en het wegdek lag er nat (glad) bij. We deden nog eens het parcours, en ik was echt gretig, ik had een heel goed gevoel. Dan om 10u startten de jeugd A en de juniors, 2 min later de "lange" wedstrijd. De wedstrijd bestond erin 4,4km lopen op een heuvelend parcours, 18,6km fietsen, en terug 2,2k lopen. Mijn doel was om zoveel van de jeugd op te rapen, naar niemand te zien, en hopelijk als eerste de wedstrijd te beeindigen.
Het lopen ging redelijk vlot, ik kon meteen een gat slagen, aan de wisselzone had ik al zo'n 30sec voorsprong. Mijn doel was dit vast te houden op de fiets. Ik voelde me als een vis in het water op de fiets, en kende elke bocht, elk heuveltje, waar ik naar boven kon knallen of waar ik nog moest inhouden. Hierdoor kon ik mijn voorsprong nog uitbouwen, en haalde ik gestaag alle jongeren voor me in. Toen ik in de wisselzone kwam was er 1 man die nog voor me was, Christophe De Keyser. Tijdens de 2e run drong ik heel even aan, maar ik voelde dat het niet meer hoefde. Ik won de wedstrijd dus, omdat Christophe 2 min voor me was gestart.
In de scratch (Jeugd + lang samen) won ik de wedstrijd voor Christophe De Keyser (knappe prestatie van de jonge snaak), en Thomas Buyle, die ook een knappe fietsbeurt maakte. Dit doet natuurlijk deugd, de fietsprestatie was echt wel uitmuntend tov nog niet zo lang geleden, maar des te meer voel ik dat er nog een stevige progressiemarge in een paar dingen zit. Ook Lander begint te knallen, de voormalige voetballer maakte al veel progressie, en ik denk dat hij het nog ver kan brengen ! Tot volgende week bij de moeder der duatlons, Wevelgem, waar ik ook voor de eerste keer bij de grote jongens start !
De uitslag kan je HIER raadplegen
De dag erna, 6u45, we (ik en Lander) vertrokken naar de wedstrijd, die om 10u was. We kwamen er als eerste aan natuurlijk veel te vroeg, en het weer was niet zo goed, het druppelde lichtjes en het wegdek lag er nat (glad) bij. We deden nog eens het parcours, en ik was echt gretig, ik had een heel goed gevoel. Dan om 10u startten de jeugd A en de juniors, 2 min later de "lange" wedstrijd. De wedstrijd bestond erin 4,4km lopen op een heuvelend parcours, 18,6km fietsen, en terug 2,2k lopen. Mijn doel was om zoveel van de jeugd op te rapen, naar niemand te zien, en hopelijk als eerste de wedstrijd te beeindigen.
Het lopen ging redelijk vlot, ik kon meteen een gat slagen, aan de wisselzone had ik al zo'n 30sec voorsprong. Mijn doel was dit vast te houden op de fiets. Ik voelde me als een vis in het water op de fiets, en kende elke bocht, elk heuveltje, waar ik naar boven kon knallen of waar ik nog moest inhouden. Hierdoor kon ik mijn voorsprong nog uitbouwen, en haalde ik gestaag alle jongeren voor me in. Toen ik in de wisselzone kwam was er 1 man die nog voor me was, Christophe De Keyser. Tijdens de 2e run drong ik heel even aan, maar ik voelde dat het niet meer hoefde. Ik won de wedstrijd dus, omdat Christophe 2 min voor me was gestart.
In de scratch (Jeugd + lang samen) won ik de wedstrijd voor Christophe De Keyser (knappe prestatie van de jonge snaak), en Thomas Buyle, die ook een knappe fietsbeurt maakte. Dit doet natuurlijk deugd, de fietsprestatie was echt wel uitmuntend tov nog niet zo lang geleden, maar des te meer voel ik dat er nog een stevige progressiemarge in een paar dingen zit. Ook Lander begint te knallen, de voormalige voetballer maakte al veel progressie, en ik denk dat hij het nog ver kan brengen ! Tot volgende week bij de moeder der duatlons, Wevelgem, waar ik ook voor de eerste keer bij de grote jongens start !
De uitslag kan je HIER raadplegen
Duatlon Geluwe
Na weeral een superstage, nu met de ploeg Energy Team Zuidwest in Butgenbach, ging ik met een complexloos, maar toch onzeker gevoel richting Geluwe, voor mijn allereerste kwartduatlon (10run-40bike-5run). Niet enkel de langere afstanden, ook het zware fietsparcours met in elke ronde (vd 4 fietsronden) 2 bruggen en 2 hellingen, met een zware kasseistrook bergop deden me bibberen.
Een 10km is toch een wereld van verschil met een 5km. In de 5km kan je jezelf zo goed als kapotlopen, maar in een 10 moet je doseren, zeker met de gedachte wat er nog komt. Met deze filosofie vertrok ik dan ook, en zat samen met Gert Van Poucke en Hannes Cools, de groep waar ik kon zitten zat voor me, maar al snel werd duidelijk dat ik de juiste keuze had gemaakt. Eerst versnelde Gert nog, dat leek me wel normaal, hij is op loopvlak een stuk beter. Dan raapten we een paar mannen op, en liepen ik, Bart Verkaemer en Hannes Cools samen. Op het einde moest ik dan een stukje lossen, maar ik pikte met een andere groep aan die de eerstgenoemde net voor de wissel nog kon inhalen. Ik liep toen in positie 15. Ik kwam als laatste van deze 7-voudige groep in de wissel en ging als 1e naar buiten. Ik zat in een grote fietsgroep, dat was al een zorg minder.
De eerste fietsronde was vrij nerveus, en ik werd een paar keer de kop opgedrongen. Ik deed mijn werk, maar besefte wel dat het nog lang zou kunnen worden ! Op het einde van de eerste ronde kon ik met Jan Meysmans wegrjden, en reden we het gat naar teamgenoot Kenneth Vandendriessche dicht. Niet veel later kon de hele groep wel terugkomen. Gert moest lossen wegens krampen, sterke loper Bjorn Willems moest lossen wegens te weinig ervaring in de bochten, en na een tijd reden we gewoon met de groep voor plaats 4 ! Ik wist dat ik tegen een aantal mannen tekort zou schieten in de 2e run, maar ik zorgde gewoon dat ik zoveel mogelijk koolhydraten bijvulde, en zo weinig mogelijk kracht verspilde. De stukken bergop verteerde ik gelukkig heel goed. In onze groep reden Kris Steyaert en Jan Meymans een heel sterk onderdeel.
In de 2e run was ik mentaal al voldaan, ik liep in 9e positie, en de eerste 2,5km waren echt een helletocht. Krampen beletten me een hoog looptempo, en meter per meter verloor ik op nummer 8, meter per meter kwam nummer 10 dichterbij. Toen nummer 10 (Samuel Duquenne) me dan inhaalde kon ik hem gelukkig volgen, en vond weliswaar mijn 2e adem. Ik liep nog een sterk 2e deel, en strandde op 3 seconden van de nummer 8 .(40sec voor nummer 10).
ETZ was werkelijk top vandaag met een overwinning voor Julien Brazy in de promoduathlon, en Joerie Vansteelant op de kwart, 3e plaats en 1e U23 voor Wim De Cort, Kenneth Vandendriessche op de 5e plaats overal en 2e U23 (Sterk debuut!) en mezelf dan op de 9e plek en 3e U23. Voor de rest was iedereen tevreden met zijn plaats, en de sfeer was top. Dat belooft voor de toekomst. Ik ben ook content van mijn debuut, ik weet waar de zwakke plekken zich bevinden, en ben bereid om hard te trainen om de kloof naar de top kleiner te maken. Op naar de volgende belangrijke afspraak in thuishaven Wevelgem !
Een 10km is toch een wereld van verschil met een 5km. In de 5km kan je jezelf zo goed als kapotlopen, maar in een 10 moet je doseren, zeker met de gedachte wat er nog komt. Met deze filosofie vertrok ik dan ook, en zat samen met Gert Van Poucke en Hannes Cools, de groep waar ik kon zitten zat voor me, maar al snel werd duidelijk dat ik de juiste keuze had gemaakt. Eerst versnelde Gert nog, dat leek me wel normaal, hij is op loopvlak een stuk beter. Dan raapten we een paar mannen op, en liepen ik, Bart Verkaemer en Hannes Cools samen. Op het einde moest ik dan een stukje lossen, maar ik pikte met een andere groep aan die de eerstgenoemde net voor de wissel nog kon inhalen. Ik liep toen in positie 15. Ik kwam als laatste van deze 7-voudige groep in de wissel en ging als 1e naar buiten. Ik zat in een grote fietsgroep, dat was al een zorg minder.
De eerste fietsronde was vrij nerveus, en ik werd een paar keer de kop opgedrongen. Ik deed mijn werk, maar besefte wel dat het nog lang zou kunnen worden ! Op het einde van de eerste ronde kon ik met Jan Meysmans wegrjden, en reden we het gat naar teamgenoot Kenneth Vandendriessche dicht. Niet veel later kon de hele groep wel terugkomen. Gert moest lossen wegens krampen, sterke loper Bjorn Willems moest lossen wegens te weinig ervaring in de bochten, en na een tijd reden we gewoon met de groep voor plaats 4 ! Ik wist dat ik tegen een aantal mannen tekort zou schieten in de 2e run, maar ik zorgde gewoon dat ik zoveel mogelijk koolhydraten bijvulde, en zo weinig mogelijk kracht verspilde. De stukken bergop verteerde ik gelukkig heel goed. In onze groep reden Kris Steyaert en Jan Meymans een heel sterk onderdeel.
In de 2e run was ik mentaal al voldaan, ik liep in 9e positie, en de eerste 2,5km waren echt een helletocht. Krampen beletten me een hoog looptempo, en meter per meter verloor ik op nummer 8, meter per meter kwam nummer 10 dichterbij. Toen nummer 10 (Samuel Duquenne) me dan inhaalde kon ik hem gelukkig volgen, en vond weliswaar mijn 2e adem. Ik liep nog een sterk 2e deel, en strandde op 3 seconden van de nummer 8 .(40sec voor nummer 10).
ETZ was werkelijk top vandaag met een overwinning voor Julien Brazy in de promoduathlon, en Joerie Vansteelant op de kwart, 3e plaats en 1e U23 voor Wim De Cort, Kenneth Vandendriessche op de 5e plaats overal en 2e U23 (Sterk debuut!) en mezelf dan op de 9e plek en 3e U23. Voor de rest was iedereen tevreden met zijn plaats, en de sfeer was top. Dat belooft voor de toekomst. Ik ben ook content van mijn debuut, ik weet waar de zwakke plekken zich bevinden, en ben bereid om hard te trainen om de kloof naar de top kleiner te maken. Op naar de volgende belangrijke afspraak in thuishaven Wevelgem !
Stage Rosas
Van 5 tot 12 maart ging ik op stage naar Rosas, Noord-Spanje. Dit door Joerie Vansteelant en Tim De Vilder, en met een toffe bende, veelal van SMO Triatlon. De stage was vooral op het fietsen gericht. Door de professionele organisatie van Shortbike (Flowtrack) en de ronkende namen werd het een aangename, maar vooral een zware trainingsweek. Ik heb me ongelooflijk goed geamuseerd, maar was ook onder de indruk van de mentaliteit. Je werd ondergedompeld in die bepaalde trainingssfeer, wat enorm motiverend is. Om te beginnen had ik al een toffe kamergenoot, Gert Van Poucke, waar ik hard mee heb kunnen lachen.
We deden redelijk lange fietstochten, en de teller stopte na 590k deze week. De langste ritten gingen tot 160km. Hierin was tussendoor wel een heerlijke lunch (honger is de beste saus), klaargemaakt door de vriendelijke dames van Shortbike. Naast de fietstraining werd er elke dag nog een tweede training gedaan, lopen of zwemmen. Tegen het zwemmen zag ik wat op, maar dat viel al bij al heel goed mee, mede door zwemtrainer van SMO Fredje.
Tijdens de stage zag je hoe de triatleten buiten de training professioneel omgaan met de sport. Zo werd ik wel geintrigeerd door Michael De Wilde, Melanie Matthijs, Joerie Vansteelant en Sophie De Groote, toppers op alle vlakken. Ik heb er veel geleerd, zo ook dat training geen wedstrijd is. Ik klampte altijd aan bij de betere fietsers, maar kon vooral door Willem Brems mijn competitiedrang onder controle houden.
Deze stage maakte na Font Romeu '10 wel de diepste indruk op me. Op fietsvlak voel ik me klaar voor het seizoen, hopelijk kan ik ook het loopvlak mooie dingen laten zien. Bedankt aan alle atleten, aan Tim De Vilder en de hele delegatie van Shortbike ! Zeker een aanrader.
We deden redelijk lange fietstochten, en de teller stopte na 590k deze week. De langste ritten gingen tot 160km. Hierin was tussendoor wel een heerlijke lunch (honger is de beste saus), klaargemaakt door de vriendelijke dames van Shortbike. Naast de fietstraining werd er elke dag nog een tweede training gedaan, lopen of zwemmen. Tegen het zwemmen zag ik wat op, maar dat viel al bij al heel goed mee, mede door zwemtrainer van SMO Fredje.
Tijdens de stage zag je hoe de triatleten buiten de training professioneel omgaan met de sport. Zo werd ik wel geintrigeerd door Michael De Wilde, Melanie Matthijs, Joerie Vansteelant en Sophie De Groote, toppers op alle vlakken. Ik heb er veel geleerd, zo ook dat training geen wedstrijd is. Ik klampte altijd aan bij de betere fietsers, maar kon vooral door Willem Brems mijn competitiedrang onder controle houden.
Deze stage maakte na Font Romeu '10 wel de diepste indruk op me. Op fietsvlak voel ik me klaar voor het seizoen, hopelijk kan ik ook het loopvlak mooie dingen laten zien. Bedankt aan alle atleten, aan Tim De Vilder en de hele delegatie van Shortbike ! Zeker een aanrader.
Winterduatlon Putte
Zondag 27 februari, het zal altijd
een speciale dag blijven. exact 1 jaar geleden overleed mijn grootvader,
en net op deze dag werd er een winterduatlon op het grondgebied
Berendrecht, waar hij woonde, georganiseerd. Ik wilde hem een eerbetoon
bewijzen door goed te presteren. Persoonlijk kon ik ook wel een
vertrouwensboost gebruiken. Ik deed met ex-achtkamp winnaar Dieter
Baumer mee. Aan de start stond niet zomaar Janneke en Mieke, o.a. Jim
Thijs, Eddy Buts, Wim Van Linden, Wim Vanleene, maar zeker Koen Maris
(ex-winnaar Powerman Zofingen).
Het was een rare start, die ik totaal miste. Gelukkig ben ik assertief genoeg (op dat vlak toch) om me niet te laten wegdrummen, en al snel zag ik dat Maris begon op te schuiven. "Zo niet he", met volle risico snelde ik langs de rechterkant de meute voorbij, hopend even in het spoor van deze topper te kunnen blijven. Al bij al verliep dit vlot, en ik nam de leiding van de wedstrijd. Na een goede 500m draaide ik op het veld, en zag dat ik zowaar een gat had. Heel even twijfelde ik, maar al snel trok ik de stoute schoenen aan om vollen bak naar mijn duopartner te snellen. Ik bleef denken dat Maris me ging inhalen, maar hij was duidelijk niet in topvorm. Ik kwam met kleine halve minuut voorsprong op groepje met o.a. Thijs en Van Linden de wisselzone binnen, en gaf de nummer door aan ploegmaat Baumer. Al bij al was ik al vrij fier dat ik zo goed had gelopen. Ik liep zowaar 46 sec sneller dan vorig jaar over de afstand van 3,8km, toen deed ik wel de volledige, maar het is toch wel een goede parameter.
Dieter verweerde zich als een duivel in een wijwatervat, maar hij kende niet de topdag die hij hoopte. Mede door een uitmuntende Wouter Wuilmus (reed de MTB 2 min sneller dan de 2e tijd !!) konden we de koppositie niet vasthouden. Ook Thijs en Buts konden nog over Dieter gaan, maar ik vond dat hij het heel goed had gedaan !
De 2e run ging zowaar nog harder dan de eerste, en ik haalde Buts nog in. Ik strandde in het spoor van Thijs, die knap won bij de solo atleten. Wuilmus / Van Linden werden knap winnaar van de wedstrijd bij de duo's.
Misschien kwam het wel door mijn grootvader dat ik deze prestatie vandaag neerzette, ik ben wel trots dat ik deze progressie kan maken ! Volgende week vertrek ik op een stage naar Rosas met een aantal topatleten, waaronder Joerie Vansteelant, Willem Brems, Melanie Matthijs e.a. Hopelijk kan ik daar nog doorgroeien tot de echte topvorm.
Het was een rare start, die ik totaal miste. Gelukkig ben ik assertief genoeg (op dat vlak toch) om me niet te laten wegdrummen, en al snel zag ik dat Maris begon op te schuiven. "Zo niet he", met volle risico snelde ik langs de rechterkant de meute voorbij, hopend even in het spoor van deze topper te kunnen blijven. Al bij al verliep dit vlot, en ik nam de leiding van de wedstrijd. Na een goede 500m draaide ik op het veld, en zag dat ik zowaar een gat had. Heel even twijfelde ik, maar al snel trok ik de stoute schoenen aan om vollen bak naar mijn duopartner te snellen. Ik bleef denken dat Maris me ging inhalen, maar hij was duidelijk niet in topvorm. Ik kwam met kleine halve minuut voorsprong op groepje met o.a. Thijs en Van Linden de wisselzone binnen, en gaf de nummer door aan ploegmaat Baumer. Al bij al was ik al vrij fier dat ik zo goed had gelopen. Ik liep zowaar 46 sec sneller dan vorig jaar over de afstand van 3,8km, toen deed ik wel de volledige, maar het is toch wel een goede parameter.
Dieter verweerde zich als een duivel in een wijwatervat, maar hij kende niet de topdag die hij hoopte. Mede door een uitmuntende Wouter Wuilmus (reed de MTB 2 min sneller dan de 2e tijd !!) konden we de koppositie niet vasthouden. Ook Thijs en Buts konden nog over Dieter gaan, maar ik vond dat hij het heel goed had gedaan !
De 2e run ging zowaar nog harder dan de eerste, en ik haalde Buts nog in. Ik strandde in het spoor van Thijs, die knap won bij de solo atleten. Wuilmus / Van Linden werden knap winnaar van de wedstrijd bij de duo's.
Misschien kwam het wel door mijn grootvader dat ik deze prestatie vandaag neerzette, ik ben wel trots dat ik deze progressie kan maken ! Volgende week vertrek ik op een stage naar Rosas met een aantal topatleten, waaronder Joerie Vansteelant, Willem Brems, Melanie Matthijs e.a. Hopelijk kan ik daar nog doorgroeien tot de echte topvorm.
Ploegvoorstelling ETZ 2011
Op 19 februari was het zover. De jaarlijkse ploegvoorstelling van het Energy Team Zuidwest. Dit werd gecombineerd met de maandelijkse clubtraining. Het werd een schitterende dag.
Het was een gestructureerde dag, met 2 trainingen, en voor de rest veel administratieve regelingen, foto's etc. Het hele team van Energy Team Zuidwest, onder het alziend oog van Diederik Derijcke kon een prachtige voorstelling in mekaar toveren. De avond werd verzorgd door Hans Cleemput, de alombekende speaker.
Ik zal dit jaar functioneren in het Ronsijn Topteam, samen met Kenneth Vandendriessche, Julien Brazy, Wim De Cort en Joerie Vansteelant. Het is echt super met deze mannen te kunnen samenwerken, en ik leer er enorm veel van. Dit jaar zie ik als een jaar ervaring opdoen, maar hoop ik toch soms me in de kijker te lopen. De belangrijkste doelen zijn Wevelgem, het BK Ploegen en het BK kwart. Als laatste wil ik nogmaals de sponsors bedanken, die mij voorzien op alle vlak, super deze opportuniteiten te krijgen !
Het was een gestructureerde dag, met 2 trainingen, en voor de rest veel administratieve regelingen, foto's etc. Het hele team van Energy Team Zuidwest, onder het alziend oog van Diederik Derijcke kon een prachtige voorstelling in mekaar toveren. De avond werd verzorgd door Hans Cleemput, de alombekende speaker.
Ik zal dit jaar functioneren in het Ronsijn Topteam, samen met Kenneth Vandendriessche, Julien Brazy, Wim De Cort en Joerie Vansteelant. Het is echt super met deze mannen te kunnen samenwerken, en ik leer er enorm veel van. Dit jaar zie ik als een jaar ervaring opdoen, maar hoop ik toch soms me in de kijker te lopen. De belangrijkste doelen zijn Wevelgem, het BK Ploegen en het BK kwart. Als laatste wil ik nogmaals de sponsors bedanken, die mij voorzien op alle vlak, super deze opportuniteiten te krijgen !
Cross Duathlon Etten-Leur
Toen Dieter Baumer (o.a. 2x achtkampwinnaar en talentvol wielrenner) me vroeg of ik met hem een duo wilde vormen in de crossduathlon van Etten-Leur, kon ik niets anders dan positief antwoorden natuurlijk.
Ookal had ik net mijn eerste examens op de hogeschool achter de rug, ik had al een weekje intensiever kunnen trainen, en zag het wel zitten. De wedstrijd bestond uit 6,5k lopen- 20k MTB -3k lopen, ik zou dus het loopgedeelte uitvoeren. Dit wel als een soort training.
Tot mijn grote verbazing stonden er meerdere toppers aan de start. Naast de totale Nederlandse delegatie (Van Der Smissen, Nieuwkerk, Maas, VD Kruys, Venema,...) stond ook de winnaar van vorig jaar, Pieter Rijnders aan de start. Ik kreeg het al wat benauwd, maar ik wilde er wel het beste van maken. Omdat ik nog verre van topvorm ben, startte ik pas op de 3e rij. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik zo ver startte, en de eerste 250m waren echt een hel, tussen de korte padjes een weg banen. Ik startte naar mijn mening rustig, want 6,5 kilometer is de perfecte afstand om in de laatste kilometer goed plat te vallen. Zonder het te beseffen schoof ik rustig mee door, tot ik in het gezelschap van Van Der Smissen en Maas kwam, Rijnders had toen al een gat geslagen met een andere loper van een duo. Na een kilometer liep ik dus 3e ! Ik kon het egale tempo van deze mannen vlotjes aan, maar het waren vooral de kleine stukjes bergop, en een tussenversnelling waar ik het moeilijk kreeg, op een lang stuk in een veld kwam er zo'n 10 man over, omdat ik het moeilijk had. Zo vormde een kopgroepje met de betere Nederlanders, maar daar achter vond ik de 2e adem, en ik kon er nog een aantal remonteren. Ik kwam op de 8e plaats door, zo'n anderhalve minuut achter Rijnders en een halve minuut achter Van Der Smissen. In normale omstandigheden moet ik Van Der Smissen kunnen volgen, maar in deze omstandigheden kon ik me er zeker in vinden ! Ik hield ook een groot gedeelte (waaronder Nieuwkerk) achter me, dus dat gaf me wel vertrouwen.
Dieter was toen aan de beurt, en hij deed het ontzettend goed, plaats per plaats pakte hij terug. Spijtig genoeg trapte hij zijn ketting door in de laatste ronde, waardoor hij even van de fiets moest. Hij kon het probleem verhelpen maar de voorsprong was weer weg natuurlijk. Ik kon in de 2e run nog 2 man remonteren, en finishte als 6e, en 2e duo. Door een blunder in de organisatie staan we wel niet in de uitslag, maar dat laat ik niet aan mijn hart komen, ik weet welke tijden ik en Dieter doorkwamen, en concludeer dat ik op schema zit. Nu een maand stevig trainen en dan een deugddoende stage naar Rosas !
Toen Dieter Baumer (o.a. 2x achtkampwinnaar en talentvol wielrenner) me vroeg of ik met hem een duo wilde vormen in de crossduathlon van Etten-Leur, kon ik niets anders dan positief antwoorden natuurlijk.
Ookal had ik net mijn eerste examens op de hogeschool achter de rug, ik had al een weekje intensiever kunnen trainen, en zag het wel zitten. De wedstrijd bestond uit 6,5k lopen- 20k MTB -3k lopen, ik zou dus het loopgedeelte uitvoeren. Dit wel als een soort training.
Tot mijn grote verbazing stonden er meerdere toppers aan de start. Naast de totale Nederlandse delegatie (Van Der Smissen, Nieuwkerk, Maas, VD Kruys, Venema,...) stond ook de winnaar van vorig jaar, Pieter Rijnders aan de start. Ik kreeg het al wat benauwd, maar ik wilde er wel het beste van maken. Omdat ik nog verre van topvorm ben, startte ik pas op de 3e rij. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik zo ver startte, en de eerste 250m waren echt een hel, tussen de korte padjes een weg banen. Ik startte naar mijn mening rustig, want 6,5 kilometer is de perfecte afstand om in de laatste kilometer goed plat te vallen. Zonder het te beseffen schoof ik rustig mee door, tot ik in het gezelschap van Van Der Smissen en Maas kwam, Rijnders had toen al een gat geslagen met een andere loper van een duo. Na een kilometer liep ik dus 3e ! Ik kon het egale tempo van deze mannen vlotjes aan, maar het waren vooral de kleine stukjes bergop, en een tussenversnelling waar ik het moeilijk kreeg, op een lang stuk in een veld kwam er zo'n 10 man over, omdat ik het moeilijk had. Zo vormde een kopgroepje met de betere Nederlanders, maar daar achter vond ik de 2e adem, en ik kon er nog een aantal remonteren. Ik kwam op de 8e plaats door, zo'n anderhalve minuut achter Rijnders en een halve minuut achter Van Der Smissen. In normale omstandigheden moet ik Van Der Smissen kunnen volgen, maar in deze omstandigheden kon ik me er zeker in vinden ! Ik hield ook een groot gedeelte (waaronder Nieuwkerk) achter me, dus dat gaf me wel vertrouwen.
Dieter was toen aan de beurt, en hij deed het ontzettend goed, plaats per plaats pakte hij terug. Spijtig genoeg trapte hij zijn ketting door in de laatste ronde, waardoor hij even van de fiets moest. Hij kon het probleem verhelpen maar de voorsprong was weer weg natuurlijk. Ik kon in de 2e run nog 2 man remonteren, en finishte als 6e, en 2e duo. Door een blunder in de organisatie staan we wel niet in de uitslag, maar dat laat ik niet aan mijn hart komen, ik weet welke tijden ik en Dieter doorkwamen, en concludeer dat ik op schema zit. Nu een maand stevig trainen en dan een deugddoende stage naar Rosas !
Ronsijn Topteam
Na het vertrek van Pieter Rijnders, die er om begrijpelijke redenen voor koos zijn schouders onder het project van het gloednieuwe Scott-Team te steken én dat van Jochen Neyrinck, die besloot zijn eigen weg in te slaan door in 2011 uit te komen voor TRIGT, blijft het TopTeam van ETZ vijf man sterk!
Joerie Vansteelant, die de voorbije maanden, als coördinator van het TopTeam, ETZ verder wist uit te bouwen, zal in 2011 ongetwijfeld opnieuw de te kloppen man worden! Joerie kiest volop voor de lange afstand en focust dan ook op alle Powermanwedstrijden met de Powerman van Zofingen als het ultieme hoofddoel!
Van Julien Brazy, vorig seizoen van onschatbare waarde voor de club, mag ook heel wat verwacht worden. Onze Fransman zal net zoals in 2010 in heel wat Vlaamse wedstrijden te bewonderen zijn! Laatstejaarsbelofte Wim De Cort hoopt na zijn sterke prestaties van vorig jaar opnieuw een stap voorwaarts te zetten. Hij zal zich zowel op de korte als op de lange afstand richten, daartoe heeft hij ook de beslissing genomen om in te stappen in het Franse duatloncircuit (de club uit Meaux, Les Tritons Meldois, waar hij zijn ploegmaat Julien Brazy terugvindt). Voor Xander Denys en Kenneth Vandendriessche, beiden eerstejaarsbeloften, wordt het vooral een leerrijk jaar waarbij het erop aan komt ervaring op te doen en te wennen aan de langere afstanden, desalniettemin mogen zij de nodige ambities koesteren om ook bij de elite gensters te slaan! Zij lijken hier beiden toe in staat; met de hulp van coach Tim De Vilder timmert Xander zich verder een weg naar de top, hierbij voortbouwend op zijn sterke seizoenseinde; Kenneth, die vorig jaar ook bij de elite (duatlon Halle - Wetteren) al hele mooie dingen liet zien, lijkt ook al op de goede weg te zijn, in de kerstcorrida's van Deerlijk en Tielt pakte hij zwaar uit en liet hij zien dat er met hem rekening gehouden zal moeten worden, dit alles onder de deskundige leiding van trainer Chris Cornu.
Het Ronsijn TopTeam kan de volgende twee jaar rekenen op de steun van heel wat sponsors, waarvoor onze uitdrukkelijke dank! Met trots stellen wij aan u voor:
Hoofdsponsor Ronsijn, gespecialiseerd in verkoop en verhuur van bouwkranen.
Meer info op www.ronsijn.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Par-ky (fineerparket met een dunne houten toplaag) en DaFyto (DaFyto Boost, hét voedingssupplement bij uitstek dat u een pak meer energie bezorgt) zijn de co-sponsors van het team. Meer info op www.par-ky.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. én www.dafyto.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Verder mogen wij Karaat (het lifestyle magazine van uw streek ) en Capino (dé fietswinkel in Zuidwest Vlaanderen) tot onze sponsors rekenen! Meer info op www.karaat.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. én www.capino.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Het Ronsijn TopTeam wordt ook materieel in sterke mate ondersteund.
Ridley bikes zorgt ervoor dat elke atleet v.h. TopTeam (excl. Joerie) met een Ridley Noah RS zal rondrijden, dit i.s.m. Capino, de fietswinkel uit Wevelgem. Joerie zal net zoals vorig jaar een Ridley Noah en een Dean (TT) ter beschikking krijgen. Meer info op www.ridley-bikes.com
Dankzij Bioracer, innovatieve en superieure fietskledij, zal elke atleet van het TopTeam over een uitgebreid kledijpakket beschikken waarmee hij zowel zijn trainingen als wedstrijden zal kunnen afwerken, dit in de meest optimale omstandigheden. Bezoek zeker eens hun website www.bioracer.com.
Ook Lazer Helmets, bekend om zijn duurzame en aerodynamische helmen, zal in 2011 zijn weg vinden naar ETZ. Zij voorzien voor elke atleet een Helium (stayer) en Tardiz (TT, niet-stayer) helm. Meer info op www.lazersport.com
Performance Nutrition, voorziet het TopTeam van een uitgebreid pakket aan sportvoeding. Alles wat een gedreven atleet nodig heeft, is bij Performance terug te vinden! Bekijk hun producten op www.performance.be !
Ook Compressport Benelux ondersteunt de volgende twee jaar het TopTeam met hun gamma aan compressie-items. Compressie is noodzakelijk om een snellere recuperatie te kunnen garanderen, kortom een must voor elke sporter op topniveau! Meer info op www.compressport.be
ETZ kan verder rekenen op de diensten van IQO2, een nieuw en handig programma waarbij trainer en atleet hun samenwerking kunnen optimaliseren. Het is een platform waarbij de trainer de schema's kan uploaden of aanpassen en de atleet het gedane werk kan toevoegen. Zeer handig en compact! Bezoek www.psychiomed.be
Ook Running Center Brugge-Hulste, waar u een ruim assortiment vindt aan loopschoenen, looppkledij, hartslagmeters, wetsuits,..., ondersteunt het TopTeam in sterke mate! Check www.runningcenter.be
Conimex, www.conimex.be, zorgt er tenslotte voor dat elke atleet aan zeer voordelige voorwaarden kan beschikken over de Gaerne-triatlonschoen.
Joerie Vansteelant, die de voorbije maanden, als coördinator van het TopTeam, ETZ verder wist uit te bouwen, zal in 2011 ongetwijfeld opnieuw de te kloppen man worden! Joerie kiest volop voor de lange afstand en focust dan ook op alle Powermanwedstrijden met de Powerman van Zofingen als het ultieme hoofddoel!
Van Julien Brazy, vorig seizoen van onschatbare waarde voor de club, mag ook heel wat verwacht worden. Onze Fransman zal net zoals in 2010 in heel wat Vlaamse wedstrijden te bewonderen zijn! Laatstejaarsbelofte Wim De Cort hoopt na zijn sterke prestaties van vorig jaar opnieuw een stap voorwaarts te zetten. Hij zal zich zowel op de korte als op de lange afstand richten, daartoe heeft hij ook de beslissing genomen om in te stappen in het Franse duatloncircuit (de club uit Meaux, Les Tritons Meldois, waar hij zijn ploegmaat Julien Brazy terugvindt). Voor Xander Denys en Kenneth Vandendriessche, beiden eerstejaarsbeloften, wordt het vooral een leerrijk jaar waarbij het erop aan komt ervaring op te doen en te wennen aan de langere afstanden, desalniettemin mogen zij de nodige ambities koesteren om ook bij de elite gensters te slaan! Zij lijken hier beiden toe in staat; met de hulp van coach Tim De Vilder timmert Xander zich verder een weg naar de top, hierbij voortbouwend op zijn sterke seizoenseinde; Kenneth, die vorig jaar ook bij de elite (duatlon Halle - Wetteren) al hele mooie dingen liet zien, lijkt ook al op de goede weg te zijn, in de kerstcorrida's van Deerlijk en Tielt pakte hij zwaar uit en liet hij zien dat er met hem rekening gehouden zal moeten worden, dit alles onder de deskundige leiding van trainer Chris Cornu.
Het Ronsijn TopTeam kan de volgende twee jaar rekenen op de steun van heel wat sponsors, waarvoor onze uitdrukkelijke dank! Met trots stellen wij aan u voor:
Hoofdsponsor Ronsijn, gespecialiseerd in verkoop en verhuur van bouwkranen.
Meer info op www.ronsijn.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Par-ky (fineerparket met een dunne houten toplaag) en DaFyto (DaFyto Boost, hét voedingssupplement bij uitstek dat u een pak meer energie bezorgt) zijn de co-sponsors van het team. Meer info op www.par-ky.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. én www.dafyto.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Verder mogen wij Karaat (het lifestyle magazine van uw streek ) en Capino (dé fietswinkel in Zuidwest Vlaanderen) tot onze sponsors rekenen! Meer info op www.karaat.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. én www.capino.be of via [email protected] Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
Het Ronsijn TopTeam wordt ook materieel in sterke mate ondersteund.
Ridley bikes zorgt ervoor dat elke atleet v.h. TopTeam (excl. Joerie) met een Ridley Noah RS zal rondrijden, dit i.s.m. Capino, de fietswinkel uit Wevelgem. Joerie zal net zoals vorig jaar een Ridley Noah en een Dean (TT) ter beschikking krijgen. Meer info op www.ridley-bikes.com
Dankzij Bioracer, innovatieve en superieure fietskledij, zal elke atleet van het TopTeam over een uitgebreid kledijpakket beschikken waarmee hij zowel zijn trainingen als wedstrijden zal kunnen afwerken, dit in de meest optimale omstandigheden. Bezoek zeker eens hun website www.bioracer.com.
Ook Lazer Helmets, bekend om zijn duurzame en aerodynamische helmen, zal in 2011 zijn weg vinden naar ETZ. Zij voorzien voor elke atleet een Helium (stayer) en Tardiz (TT, niet-stayer) helm. Meer info op www.lazersport.com
Performance Nutrition, voorziet het TopTeam van een uitgebreid pakket aan sportvoeding. Alles wat een gedreven atleet nodig heeft, is bij Performance terug te vinden! Bekijk hun producten op www.performance.be !
Ook Compressport Benelux ondersteunt de volgende twee jaar het TopTeam met hun gamma aan compressie-items. Compressie is noodzakelijk om een snellere recuperatie te kunnen garanderen, kortom een must voor elke sporter op topniveau! Meer info op www.compressport.be
ETZ kan verder rekenen op de diensten van IQO2, een nieuw en handig programma waarbij trainer en atleet hun samenwerking kunnen optimaliseren. Het is een platform waarbij de trainer de schema's kan uploaden of aanpassen en de atleet het gedane werk kan toevoegen. Zeer handig en compact! Bezoek www.psychiomed.be
Ook Running Center Brugge-Hulste, waar u een ruim assortiment vindt aan loopschoenen, looppkledij, hartslagmeters, wetsuits,..., ondersteunt het TopTeam in sterke mate! Check www.runningcenter.be
Conimex, www.conimex.be, zorgt er tenslotte voor dat elke atleet aan zeer voordelige voorwaarden kan beschikken over de Gaerne-triatlonschoen.
Achtkamp : Veldrit
De laatste proef van de achtkamp was de veldrit. Dit was een leuke afsluiter. Het geeft me toch steeds een kick om met een stuk of 90 man te starten. Ik stond naast lokale toppers Dirk Mertens en Jan De Henau, die respectievelijk 2e en 4e zouden eindigen. Jan zou met deze superprestatie de achtkamp ook winnen.
Zij namen dus een zeer goede start, ik daarintegen raakte tussen hen ingesloten, en voor ik het doorhad reed ik in 40e positie. Niets aan de hand, ik had het het jaar ervoor (toen werd ik 8e) net hetzelfde gedaan, ik zou stukken lopen waar andere trachtten te fietsen. Maar al snel had ik door dat het parcours zeer verschillend was dan het jaar ervoor. Er waren zelfs renners die (buiten de balkjes) nergens van de fiets gingen. Dit snelle parcours speelde wel in mijn nadeel. Na 2 van de 4 ronden reed ik nog maar in 30e positie, en door een paar valpartijen, meestal mijn eigen schuld, raakte ik de voeling kwijt met de echte top van de wedstrijd. Ik had het niet opgegeven, maar na een tijd was het enkel nog wat rondrijden, aan niets denken, en zo kwam ik als 26e aan.
Dit lijkt niet goed, maar voor mij voelde het net hetzelfde aan als het jaar ervoor, enkel moest ik nu harken om de renners bij te blijven in het bos. Zo eindigde mijn achtkamp, ik werd 9e. Niet slecht, maar toch ook niet "de verwachting". Ik leerde tijdens deze 6e weken om om te gaan met een mindere periode, maar dit alles zie ik zeker goedkomen in het volgende seizoen duatlon, daar draait het natuurlijk allemaal om. Nogmaals een dikke proficiat voor Jan De Henau, winnaar van de achtkamp 2010. Ook Dave Frans en Lander Dircken deden het zeer goed, en Dirk Mertens werd 4e algemeen. Daarachter nog Dimmen Wellens die na een paar mindere jaren nu echt wel top was. En dan 5 man van Shop2Run na mekaar. Colin Malone, Stefan Van Aelst, Joren Hendrickx, Xander Denys en Tom Maes. Zeer goed in de breedte, net te min voor de absolute top. Maar het ploegenklassement is binnen, waar ik erg gelukkig om ben. Ook proficiat dus aan mijn andere ploegmaten Martin, Dries, Steven, Bert, Wim, Bart, Sietse en Sanne.
Zij namen dus een zeer goede start, ik daarintegen raakte tussen hen ingesloten, en voor ik het doorhad reed ik in 40e positie. Niets aan de hand, ik had het het jaar ervoor (toen werd ik 8e) net hetzelfde gedaan, ik zou stukken lopen waar andere trachtten te fietsen. Maar al snel had ik door dat het parcours zeer verschillend was dan het jaar ervoor. Er waren zelfs renners die (buiten de balkjes) nergens van de fiets gingen. Dit snelle parcours speelde wel in mijn nadeel. Na 2 van de 4 ronden reed ik nog maar in 30e positie, en door een paar valpartijen, meestal mijn eigen schuld, raakte ik de voeling kwijt met de echte top van de wedstrijd. Ik had het niet opgegeven, maar na een tijd was het enkel nog wat rondrijden, aan niets denken, en zo kwam ik als 26e aan.
Dit lijkt niet goed, maar voor mij voelde het net hetzelfde aan als het jaar ervoor, enkel moest ik nu harken om de renners bij te blijven in het bos. Zo eindigde mijn achtkamp, ik werd 9e. Niet slecht, maar toch ook niet "de verwachting". Ik leerde tijdens deze 6e weken om om te gaan met een mindere periode, maar dit alles zie ik zeker goedkomen in het volgende seizoen duatlon, daar draait het natuurlijk allemaal om. Nogmaals een dikke proficiat voor Jan De Henau, winnaar van de achtkamp 2010. Ook Dave Frans en Lander Dircken deden het zeer goed, en Dirk Mertens werd 4e algemeen. Daarachter nog Dimmen Wellens die na een paar mindere jaren nu echt wel top was. En dan 5 man van Shop2Run na mekaar. Colin Malone, Stefan Van Aelst, Joren Hendrickx, Xander Denys en Tom Maes. Zeer goed in de breedte, net te min voor de absolute top. Maar het ploegenklassement is binnen, waar ik erg gelukkig om ben. Ook proficiat dus aan mijn andere ploegmaten Martin, Dries, Steven, Bert, Wim, Bart, Sietse en Sanne.
Achtkamp : Veldloop
De voorlaatste dag in de achtkamp was de veldloop. Het jaar ervoor kende ik mijn hoogtepunt, ik won hem namelijk. Dit jaar zou het andere koek worden. Het loopniveau was enorm gestegen, met dezelfde toppers als vorige week in de 1500m. Ik hoopte op beterschap, maar het was afwachten.
De wedstrijd ging niet zo goed. Ik raakte niet in het ritme en liep al snel tegen een kleine achterstand op. Ploegmaat Bart Spruyt trachtte me mee te nemen met hem, maar ik kon niet. Toen in de 3e ronde ook leider Dave Frans me inhaalde, wist ik dat het echt niet snel genoeg ging. Ook hij gaf me moed, maar ik liet mijn kop hangen. In de laatste ronde zaten we nog met een 6tal samen, en ik keek achterom en zag dat er een grote leegte gaapte. Toen besliste ik onbewust om 12e (laatste van deze 6) te worden. Ik drong niet meer aan, en kwam toch wel met pijn in het hart wandelend over de meet.
Ondertussen heb ik me wel kunnen bezinnen (dit al van de 1500), en ik weet wat me te doen staat. Ik moet leren me niet druk te maken, het duatlonseizoen is nog ver weg, en daar ga ik alles aan doen om er te staan.
Toch nog vermelden dat kersvers papa Lander Dircken de zege wegkaapte voor ploegmaat Tom Maes. Door de super prestaties van de shop2runners staan we nu keurig aan de leiding in het ploegenklassement.
De wedstrijd ging niet zo goed. Ik raakte niet in het ritme en liep al snel tegen een kleine achterstand op. Ploegmaat Bart Spruyt trachtte me mee te nemen met hem, maar ik kon niet. Toen in de 3e ronde ook leider Dave Frans me inhaalde, wist ik dat het echt niet snel genoeg ging. Ook hij gaf me moed, maar ik liet mijn kop hangen. In de laatste ronde zaten we nog met een 6tal samen, en ik keek achterom en zag dat er een grote leegte gaapte. Toen besliste ik onbewust om 12e (laatste van deze 6) te worden. Ik drong niet meer aan, en kwam toch wel met pijn in het hart wandelend over de meet.
Ondertussen heb ik me wel kunnen bezinnen (dit al van de 1500), en ik weet wat me te doen staat. Ik moet leren me niet druk te maken, het duatlonseizoen is nog ver weg, en daar ga ik alles aan doen om er te staan.
Toch nog vermelden dat kersvers papa Lander Dircken de zege wegkaapte voor ploegmaat Tom Maes. Door de super prestaties van de shop2runners staan we nu keurig aan de leiding in het ploegenklassement.
Achtkamp : Kogelstoten + 1500m
De 4e dag van de achtkamp bestond uit het kogelstoten en de 1500m. Dit was een cruciale dag voor de eindrangschikking. De week ervoor had ik nog examens, en dat was toch tijdrovender dan ik hoopte. Met een minimum aan training trad ik aan in de kogelstand. Het werpen ging vrij goed, en met een worp van 8.05m (exact hetzelfde als in 2009) was ik toch vrij content. De 1500m zou een helletocht worden. De tegenstand was een stuk groter dan het jaar ervoor, met toppers als Stefan Van Aelst (1'48 op 800), Tom Maes en triatlontopper Lander Dircken. In het eerste deel werd ik ingesloten en ik kon pas rond de 14e positie aan het lange stuk richting obelisk beginnen. Ik vocht mijn weg naar voren, en nestelde me rond de 4e plaats. Toen we terug de piste opdraaiden (na zo'n 1000m) vertrok de kopgroep, en ik was de enige die niet mee geraakte. Eén voor één kwamen de goede en minder goede lopers over mij, en het enige wat ik kon doen was een magere, pijnverbijtende glimlach rond mijn lippen toveren. Het was net alsof ik ze uitnodigde om me voorbij te steken. "Ah, nog één, ja doe maar, kom" Mannen waar ik nog niet van kon dromen om hen tegen te komen in een competitie langer dan 400m, klopte me op mijn waarde, en dat deed me echt pijn vanbinnen. als 12e ! (vorig jaar 2e) jogde ik over de finishlijn, het was de slechtste wedstrijd uit mijn leven. Hopelijk kan ik deze week terug progressie maken in de lange duurlopen, en mijn plaats terug opeisen in de lange veldloop komende zondag. Toch dikke proficiat aan Bert en Dries voor hun knalprestatie in de kogel, en verder aan Joren, Colin, Stefan en Tom voor hun sterke prestatie in het klassement. 'De kopman' heeft misschien gefaald, maar met zo'n sterke ploegmaats voel ik toch nog een zekere fierheid.
Achtkamp Brasschaat : 6,5km Tijdrit
De 4e proef in de achtkamp was de 6,5km tijdrit. Het vorige jaar had ik al een uitstekende progressiemarge, van 10.14 naar 9.31. Dit jaar had ik in nog geen proef progressie kunnen maken. Ik verwachtte dus ook voor deze proef een iets minder resultaat.
Tijdens de opwarming waren mijn benen ook flanellen aanhangsels.
Gelukkig geraakte ik meteen in het goede ritme, en mijn bochten waren nagenoeg perfect. Het eerste deel ging vrij vlot, maar in het 2e deel kon ik nog een stuk versnellen, de tijd 9.13.40 was echt super, ik denk niet dat er veel 19-jarigen (in de achtkamp uiteraard) dit al hebben gereden. De plaats was iets minder (8e). maar toch tevreden door de snelle tijd heb ik terug vertrouwen ingewonnen, en bewezen dat ik op het fietsgedeelte progressie maak. In de algemene rangschikking ben ik opgeschoven van plaats 11 naar 6. We bekijken van proef tot proef, nu het kogelstoten overleven !
Tijdens de opwarming waren mijn benen ook flanellen aanhangsels.
Gelukkig geraakte ik meteen in het goede ritme, en mijn bochten waren nagenoeg perfect. Het eerste deel ging vrij vlot, maar in het 2e deel kon ik nog een stuk versnellen, de tijd 9.13.40 was echt super, ik denk niet dat er veel 19-jarigen (in de achtkamp uiteraard) dit al hebben gereden. De plaats was iets minder (8e). maar toch tevreden door de snelle tijd heb ik terug vertrouwen ingewonnen, en bewezen dat ik op het fietsgedeelte progressie maak. In de algemene rangschikking ben ik opgeschoven van plaats 11 naar 6. We bekijken van proef tot proef, nu het kogelstoten overleven !
Achtkamp Brasschaat : Verspringen + 200m
De 2e zondag is traditioneel mijn 2 mindere proeven. 200m en Verspringen. De schade zoveel mogelijk beperken is de jaarlijkse boodschap.
Het verspringen begon vrij belovend met een sprong van 5'04. Spijtig genoeg is dit net onder de grote hoop van recreanten die iets van techniek hebben. Een sprong van 15 cm verder was dus wel aangewezen. De 2e sprong ging vrij goed, maar het kwam maar 1 cm verder (5'05). Ik zette alles op de laatste sprong, maar deze kwam niet goed uit.. 5'05 was dus niet slecht, maar iets verder had wel gemogen, vooral gekeken naar de eindranking.
Ik was gedesillusioneerd, en had het moeilijk me op te laden voor de 200m. Deze ging gelukkig nog vrij vlot, en in minder gunstige condities iets trager dan het jaar ervoor. 25'15.
De eindafrekening is vrij zwaar. 54 punten na 3 proeven, al achterstand op de topfavorieten. De ambities voor winst kunnen zo goed als opgeborgen worden, maar een goede eindranking is nog steeds mogelijk. De ploeg Shop2Run maakte wel een uitstekende beurt, medekopman Joren Hendrikx won de 2 proeven schitterend en staat aan de leiding met maar liefst 7 punten. Ook andere Shop2Run-atleten (Coline Malone, Dries De Bie, Sanne Swolfs, Stefan Van Aelst, Tom Maes, Martin Pallemans) presteerden op hoog niveau. Het ploegenklassement lijkt al binnen handbereik.
Het verspringen begon vrij belovend met een sprong van 5'04. Spijtig genoeg is dit net onder de grote hoop van recreanten die iets van techniek hebben. Een sprong van 15 cm verder was dus wel aangewezen. De 2e sprong ging vrij goed, maar het kwam maar 1 cm verder (5'05). Ik zette alles op de laatste sprong, maar deze kwam niet goed uit.. 5'05 was dus niet slecht, maar iets verder had wel gemogen, vooral gekeken naar de eindranking.
Ik was gedesillusioneerd, en had het moeilijk me op te laden voor de 200m. Deze ging gelukkig nog vrij vlot, en in minder gunstige condities iets trager dan het jaar ervoor. 25'15.
De eindafrekening is vrij zwaar. 54 punten na 3 proeven, al achterstand op de topfavorieten. De ambities voor winst kunnen zo goed als opgeborgen worden, maar een goede eindranking is nog steeds mogelijk. De ploeg Shop2Run maakte wel een uitstekende beurt, medekopman Joren Hendrikx won de 2 proeven schitterend en staat aan de leiding met maar liefst 7 punten. Ook andere Shop2Run-atleten (Coline Malone, Dries De Bie, Sanne Swolfs, Stefan Van Aelst, Tom Maes, Martin Pallemans) presteerden op hoog niveau. Het ploegenklassement lijkt al binnen handbereik.
Achtkamp Brasschaat : 1km tijdrit
Het was weer zover. De achtkamp Brasschaat, 8 proeven in 6 zondagen, startte weer met zeer veel bekwame en gemotiveerde sportmannen/vrouwen. Na de 5e plaats vorig jaar werd ik in de krant gebombardeerd tot topfavoriet, samen met Dirk Mertens en Dave Frans. Ikzelf zie hier nog 3 namen bij, nl. Lander Dircken, Jan De Henau en Stefan Van Aelst. Ik weet dat het zeer moeilijk wordt om een goede uitslag te krijgen, maar gezien mijn jonge leeftijd ben ik al zeer fier bij dit groepje te staan.
De eerste proef is zoals gebruikelijk de 1 km tijdrit. Na een PR 1.10.41 het jaar ervoor, goed toen voor een 11e plek, stond ik met veel ambitie aan de start. Ik wilde niet enkel een PR rijden, maar ook de top 5 binnenglippen als het mogelijk was. De slechte weersomstandigheden beslisten er anders over.
De tijdrit zelf ging vrij goed, maar toen ik aankwam hoorde ik : 1.11.25. Ik was zwaar teleurgesteld en dacht zelfs even dat mijn eindranking serieus in het gedrang ging komen. Maar dit was het omgekeerde. Topper na topper beten hun tanden stuk op de tijd en tot mijn verbazing waren er maar 5 atleten die sneller reden dan mijn tijd ! Dit allemaal door de barre weersomstandigheden. Bij de favorieten reden Mertens en De Henau sneller, maar uiteraard ligt alles zeer dicht bij elkaar.
Met een voorlopige 6e plaats kan ik mij zeker vinden, op naar volgende week, 200m en verspringen.
De uitslag is hier te vinden
De eerste proef is zoals gebruikelijk de 1 km tijdrit. Na een PR 1.10.41 het jaar ervoor, goed toen voor een 11e plek, stond ik met veel ambitie aan de start. Ik wilde niet enkel een PR rijden, maar ook de top 5 binnenglippen als het mogelijk was. De slechte weersomstandigheden beslisten er anders over.
De tijdrit zelf ging vrij goed, maar toen ik aankwam hoorde ik : 1.11.25. Ik was zwaar teleurgesteld en dacht zelfs even dat mijn eindranking serieus in het gedrang ging komen. Maar dit was het omgekeerde. Topper na topper beten hun tanden stuk op de tijd en tot mijn verbazing waren er maar 5 atleten die sneller reden dan mijn tijd ! Dit allemaal door de barre weersomstandigheden. Bij de favorieten reden Mertens en De Henau sneller, maar uiteraard ligt alles zeer dicht bij elkaar.
Met een voorlopige 6e plaats kan ik mij zeker vinden, op naar volgende week, 200m en verspringen.
De uitslag is hier te vinden
Duatlon Wetteren
De wedstrijd in Wetteren werd geen klepperwedstrijd, althans niet bij de juniors. Ik had de uitstekende conditie van vorige week nog steeds te pakken, en wilde de wedstrijd van de eerste minuut hard maken. De wedstrijd bestond uit 5k lopen, ongeveer de helft in een park, 22k fietsen en hierna nogmaals 2,5k lopen. Onze reeks startte 5min voor de recreatieve reeks.
Ik had snel door dat het loopniveau niet zo hoog was, en versnelde stelselmatig tot niemand meer kon volgen. Dan consolideren en blijven knallen. Zo waren er 2 snedige bergjes die ik door de "hop-hop-hop" van Joerie Vansteelant in mijn denkbeeldige Ipod (BK Ploegen, red.) zeer vlot nam. Het was een zeer moeilijk loopparcours en menig volk is er wel tegen de vlakte gegaan. Ik had echt het goede ritme te pakken en stoomde door naar de wissel. Deze ging ook uitstekend en met een 3kwart minuut voorsprong ging ik de fiets op. Deze keer was het een stayer wedstrijd wat betekent dat je wel samen mag fietsen. Ik had weeral wat stress, maar had weer de goede mentaliteit te pakken. Ik begin dit alleen fietsen zelfs leuk te vinden, je kiest zelf hoe hard je gaat, en je moet echt geconcentreerd blijven om niet te verslappen. Na 2 ronden bleef mijn voorsprong quasi gelijk, dus ik wist dat de kans dat ze me nog gingen pakken zeer klein was. Het leukste moment van mijn wedstrijd kwam er ongeveer halfweg, ik haalde een groep van de recreatieve in (ong 10 personen). Je zag de achterste moeite hebben om te volgen, en de eersten vollenbak rijden. Ik haalde kei rustig heel deze groep in langs de andere kant van de weg, en de verbazing was op hun gezichten te lezen.
Na het fietsen had ik geen zwak moment, en ik knalde de laatste 2,5k nog lekker. Met een zalig gevoel overschreed ik de finish, en om eerlijk te zijn, ik had nog zin om het nogmaals te doen ! Ik had zowaar 2min10sec voor op de nr. 2, en de snelste fietstijd van alle deelnemers (ook recreanten). Zowel de eerste als de tweede run had ik minstens 45 sec voor op de 2e. Dit zegt miss meer over het niveau van de wedstrijd dan over mij, maar ik concludeer toch dat ik nu op mijn sterkste mijn seizoen beeindig. Zalig veel motivatie voor volgend seizoen, met de beste duatlonclub van het land Energy Team Zuidwest !
De uitslag is hier te vinden
Ik had snel door dat het loopniveau niet zo hoog was, en versnelde stelselmatig tot niemand meer kon volgen. Dan consolideren en blijven knallen. Zo waren er 2 snedige bergjes die ik door de "hop-hop-hop" van Joerie Vansteelant in mijn denkbeeldige Ipod (BK Ploegen, red.) zeer vlot nam. Het was een zeer moeilijk loopparcours en menig volk is er wel tegen de vlakte gegaan. Ik had echt het goede ritme te pakken en stoomde door naar de wissel. Deze ging ook uitstekend en met een 3kwart minuut voorsprong ging ik de fiets op. Deze keer was het een stayer wedstrijd wat betekent dat je wel samen mag fietsen. Ik had weeral wat stress, maar had weer de goede mentaliteit te pakken. Ik begin dit alleen fietsen zelfs leuk te vinden, je kiest zelf hoe hard je gaat, en je moet echt geconcentreerd blijven om niet te verslappen. Na 2 ronden bleef mijn voorsprong quasi gelijk, dus ik wist dat de kans dat ze me nog gingen pakken zeer klein was. Het leukste moment van mijn wedstrijd kwam er ongeveer halfweg, ik haalde een groep van de recreatieve in (ong 10 personen). Je zag de achterste moeite hebben om te volgen, en de eersten vollenbak rijden. Ik haalde kei rustig heel deze groep in langs de andere kant van de weg, en de verbazing was op hun gezichten te lezen.
Na het fietsen had ik geen zwak moment, en ik knalde de laatste 2,5k nog lekker. Met een zalig gevoel overschreed ik de finish, en om eerlijk te zijn, ik had nog zin om het nogmaals te doen ! Ik had zowaar 2min10sec voor op de nr. 2, en de snelste fietstijd van alle deelnemers (ook recreanten). Zowel de eerste als de tweede run had ik minstens 45 sec voor op de 2e. Dit zegt miss meer over het niveau van de wedstrijd dan over mij, maar ik concludeer toch dat ik nu op mijn sterkste mijn seizoen beeindig. Zalig veel motivatie voor volgend seizoen, met de beste duatlonclub van het land Energy Team Zuidwest !
De uitslag is hier te vinden
Nederlands Kampioenschap Duatlon- Tilburg
"DENYS WIL AFSLUITEN MET WINST", de kop van een artikel in de Gazet Van Antwerpen zaterdag. In 1 zin mijn bedoeling voor de volgende 2 weken. Te beginnen in Nederland.
Tilburg, 2010. Het Nederlands Kampioenschap. Mooie herinneringen had ik aan deze wedstrijd, want het jaar ervoor stond ik op het hoogste schavotje. Dit jaar werd het weer een harde strijd, want de 2 WK-gangers, Juul VD Kruys en Erik VD Heyden stonden ook aan de start. De wedstrijd werd eveneens afgewerkt met H16, waar ook opkomende talenten zitten. De wedstrijd was een Niet-Stayer Duatlon (hierin mag je niet samen fietsen) van 5k run - 20k bike - 2,5k run.
De start ging als een van de hardste dit jaar, er zat ook een scherpe bocht in na zo'n 60m. Ik zat pas in 6e positie na deze bocht en trapte op de adem. Hierna vocht ik met andere duatleten voor het spoor van Juul VD Kruys, die het tempo samen met Schäffers onderhield. Na zo'n anderhalve km ging het wat trager, en nam ik het commando over. Tot mijn grote verbazing was er nog een talrijke groep die kon volgen. Na de eerste ronde (2,5k) werd er gelukkig de afscheiding gemaakt, en gingen we met 4 man verder. Ik wist dat er in de groep bepaalde atleten aan de rekker hingen, en verhoogde stelselmatig (eigenlijk in grote schokken) het tempo. De zeer goede loper VD Kruys kon zelfs maar met moeite volgen, had ik de indruk. Ik liep een paar seconden voor VD Kruys in de wisselzone, en met zo'n 12 sec op de andere 2.
Op de fiets had ik 1 tactiek uitgekozen; aan niets denken en zo hard mogelijk op de pedalen trappen. Ik had een gatje geslagen op VD Kruys, maar dacht dat hij elk moment kon terugkomen. Dit was wonderwel niet, en na de eerste ronde (vd 4) had ik een gat van 20 sec ! Dat was kicken, als je weet dat fietsen niet mijn sterkste onderdeel is. Dit jaar is er natuurlijk wel bijgeschaafd en verbeterd, maar het blijft kicken als je ziet dat je dat kan. Na 2 ronden had ik mijn voorsprong nog vergroot, maar VD Kruys had ondertussen 2 kompanen erbij gekregen, weer een feit om twijfels te krijgen. Na 3 ronden was er die verlossing, want weer had ik meer seconden voorsprong, dus ik begon al het beste te hopen.
Na het fietsonderdeel had ik zowaar een minuut voorsprong, dat is de eerste keer dat ik zo'n fantastisch fietsonderdeel afwerk. Zelfs tijdens de 2e run had ik een moment schrik dat ze nog konden terugkomen, maar toen ik het ritme had gevonden liep ik nog zeer vlot. De laatste 150m kreeg ik zo'n adrenaline-kick dat ik nog een versnelling eruit kon persen. Met tranen in de ogen overschreed ik de finish, voor die momenten doe je het toch !
Ook Pieter Rijnders deed het meer dan voortreffelijk, hij won de wedstrijd bij de eliten en verlengde ook zo zijn titel van 2009. William Vyncke won de wedstrijd bij de 50+ers, alleen maar blije gezichten in het kamp van Energy Team Zuidwest dus. Voor de rest veel dank aan de uitstekende organisatie o.l.v. Armand Vandersmissen.
De uitslag is hier te vinden
Tilburg, 2010. Het Nederlands Kampioenschap. Mooie herinneringen had ik aan deze wedstrijd, want het jaar ervoor stond ik op het hoogste schavotje. Dit jaar werd het weer een harde strijd, want de 2 WK-gangers, Juul VD Kruys en Erik VD Heyden stonden ook aan de start. De wedstrijd werd eveneens afgewerkt met H16, waar ook opkomende talenten zitten. De wedstrijd was een Niet-Stayer Duatlon (hierin mag je niet samen fietsen) van 5k run - 20k bike - 2,5k run.
De start ging als een van de hardste dit jaar, er zat ook een scherpe bocht in na zo'n 60m. Ik zat pas in 6e positie na deze bocht en trapte op de adem. Hierna vocht ik met andere duatleten voor het spoor van Juul VD Kruys, die het tempo samen met Schäffers onderhield. Na zo'n anderhalve km ging het wat trager, en nam ik het commando over. Tot mijn grote verbazing was er nog een talrijke groep die kon volgen. Na de eerste ronde (2,5k) werd er gelukkig de afscheiding gemaakt, en gingen we met 4 man verder. Ik wist dat er in de groep bepaalde atleten aan de rekker hingen, en verhoogde stelselmatig (eigenlijk in grote schokken) het tempo. De zeer goede loper VD Kruys kon zelfs maar met moeite volgen, had ik de indruk. Ik liep een paar seconden voor VD Kruys in de wisselzone, en met zo'n 12 sec op de andere 2.
Op de fiets had ik 1 tactiek uitgekozen; aan niets denken en zo hard mogelijk op de pedalen trappen. Ik had een gatje geslagen op VD Kruys, maar dacht dat hij elk moment kon terugkomen. Dit was wonderwel niet, en na de eerste ronde (vd 4) had ik een gat van 20 sec ! Dat was kicken, als je weet dat fietsen niet mijn sterkste onderdeel is. Dit jaar is er natuurlijk wel bijgeschaafd en verbeterd, maar het blijft kicken als je ziet dat je dat kan. Na 2 ronden had ik mijn voorsprong nog vergroot, maar VD Kruys had ondertussen 2 kompanen erbij gekregen, weer een feit om twijfels te krijgen. Na 3 ronden was er die verlossing, want weer had ik meer seconden voorsprong, dus ik begon al het beste te hopen.
Na het fietsonderdeel had ik zowaar een minuut voorsprong, dat is de eerste keer dat ik zo'n fantastisch fietsonderdeel afwerk. Zelfs tijdens de 2e run had ik een moment schrik dat ze nog konden terugkomen, maar toen ik het ritme had gevonden liep ik nog zeer vlot. De laatste 150m kreeg ik zo'n adrenaline-kick dat ik nog een versnelling eruit kon persen. Met tranen in de ogen overschreed ik de finish, voor die momenten doe je het toch !
Ook Pieter Rijnders deed het meer dan voortreffelijk, hij won de wedstrijd bij de eliten en verlengde ook zo zijn titel van 2009. William Vyncke won de wedstrijd bij de 50+ers, alleen maar blije gezichten in het kamp van Energy Team Zuidwest dus. Voor de rest veel dank aan de uitstekende organisatie o.l.v. Armand Vandersmissen.
De uitslag is hier te vinden
Duatlon Waardamme
Na de uitstekende stage in Font-Romeu ging ik nog een duatlon meepikken. Veel volk was er niet, maar met 2 kleppers Kenneth Vandendriessche (H18) en Jelle Geens (H16) wist ik toch dat het een harde wedstrijd zou worden. De afstanden waren 4,8-19-3.
In de start ging Lowie Dewitte ervandoor, maar dat was meer een publiciteitsstunt. Hij had de dag ervoor een triatlon gedaan, zodus ik wist dat hij nog zou terugvallen. Ik vond dat het echt niet zo snel ging, eerder een snelle duurloop. Na 2 ronden (vd 3) ging ik op kop lopen omdat ik me echt super voelde. Zo kwamen we met zen 3e (Geens, VDD en ik) in de wisselzone. Het fietsen ging eigenlijk ook super, als ik kop pakte ging het hard, maar ik reed zo dat ik nog een aanval zou kunnen beantwoorden. Tot 2 keer zo ging het er ook zo aan toe, Kenneth (de beste fietser) gokte, maar verloor, ook door de enorme explosiviteit van Geens.
In de voorlaatste ronde zat ik op kop en zag niet goed uit toen er een verraderlijke bocht aan kwam. Ik was de concentratie verloren en dacht enkel nog aan Kenneth zijn aanval te beantwoorden. Zo sneed ik de bocht totaal verkeerd aan en ging overkop met de fiets. Heel jammer want de superbenen waren aanwezig. Een sein aangever hielp me gelukkig snel recht, en voor ik het zelf goed wist zat ik al terug in de wedstrijd, in achtervolging op de 2 anderen. Op het eerste stuk van de laatste ronde had ik wind mee, en ik was zo goed dat ik zelfs even dacht om het gat (een goede 25 sec) dicht te rijden. Maar dichter dan 10 sec kwam ik niet meer. Het laatste deel was dan nog wind tegen en toen de adrenaline van de val uit mijn lichaam wegsmolt voelde ik de pijnlijke verzuring. Op zo'n 25 sec kwam ik de wisselzone in. Ik liep dan nog alleen een verdienstelijke 2e run, maar het mocht niet meer baten. Man in (super)form Jelle Geens (hij won de week erna zelfs het BK Steeple) won in een sprint, voor Kenneth, en ik strandde op de 3e plek.
Jammer maar ik onthoud de uitmuntende benen, ook op de fiets. Jelle had zelfs een snellere eindtijd dan de elite heren, dat zegt al genoeg over ons niveau. Nu nog toewerken naar 2 wedstrijden, het NK te Tilburg en de week erna Wetteren, de traditionele afsluiter van het seizoen.
In de start ging Lowie Dewitte ervandoor, maar dat was meer een publiciteitsstunt. Hij had de dag ervoor een triatlon gedaan, zodus ik wist dat hij nog zou terugvallen. Ik vond dat het echt niet zo snel ging, eerder een snelle duurloop. Na 2 ronden (vd 3) ging ik op kop lopen omdat ik me echt super voelde. Zo kwamen we met zen 3e (Geens, VDD en ik) in de wisselzone. Het fietsen ging eigenlijk ook super, als ik kop pakte ging het hard, maar ik reed zo dat ik nog een aanval zou kunnen beantwoorden. Tot 2 keer zo ging het er ook zo aan toe, Kenneth (de beste fietser) gokte, maar verloor, ook door de enorme explosiviteit van Geens.
In de voorlaatste ronde zat ik op kop en zag niet goed uit toen er een verraderlijke bocht aan kwam. Ik was de concentratie verloren en dacht enkel nog aan Kenneth zijn aanval te beantwoorden. Zo sneed ik de bocht totaal verkeerd aan en ging overkop met de fiets. Heel jammer want de superbenen waren aanwezig. Een sein aangever hielp me gelukkig snel recht, en voor ik het zelf goed wist zat ik al terug in de wedstrijd, in achtervolging op de 2 anderen. Op het eerste stuk van de laatste ronde had ik wind mee, en ik was zo goed dat ik zelfs even dacht om het gat (een goede 25 sec) dicht te rijden. Maar dichter dan 10 sec kwam ik niet meer. Het laatste deel was dan nog wind tegen en toen de adrenaline van de val uit mijn lichaam wegsmolt voelde ik de pijnlijke verzuring. Op zo'n 25 sec kwam ik de wisselzone in. Ik liep dan nog alleen een verdienstelijke 2e run, maar het mocht niet meer baten. Man in (super)form Jelle Geens (hij won de week erna zelfs het BK Steeple) won in een sprint, voor Kenneth, en ik strandde op de 3e plek.
Jammer maar ik onthoud de uitmuntende benen, ook op de fiets. Jelle had zelfs een snellere eindtijd dan de elite heren, dat zegt al genoeg over ons niveau. Nu nog toewerken naar 2 wedstrijden, het NK te Tilburg en de week erna Wetteren, de traditionele afsluiter van het seizoen.
Stage Font-Romeu
Van 16 tot 27 augustus ging ik naar Font-Romeu, een iddylisch stukje pyreneen. Ik werd uitgenodigd op het appartement van Kim Vandewaetere en Joerie Vansteelant, beide teamgenoten bij Energy Team Zuidwest. Het dorpje staat bekend als trainingsoord, en met zijn 1800m hoogte is het uitstekend om een hoogtestage te doen. Veel bekende atleten vinden in het trainingscentrum hun verblijfplaats, en echte toppers als Paula Radcliffe hebben er zelfs een appartement. Het trainingscentrum bevat een piste, ook een schaats binnen, en skeeler buitenpiste. Een zwembad, en andere verschillende faciliteiten vind je er.
Om het in een paar woorden te zeggen, het was bangelijk. Zowel de omgeving als de atleten hierin maakten een diepe indruk op me. De eerste dagen was het wel een hele aanpassing, de hoogte is niet zo evident als je denkt. De eerste duurlopen kwamen gepaard met een soort hoofdpijn, en ook een luchtdruk die op je werkt. Maar na een paar dagen ging het allemaal. Ik trainde vrij veel en lang, en hiernaast leerde ik ook de gebruiken van een profatleet, 2 weken voor zijn grote doel van het jaar (WK Edinburgh). De rest van de dagen werden er korte en lange fietstrainingen gedaan, pistetrainingen, uitstapjes met Kinky, de hond, en elke dag een "caféhe" gaan drinken.
De eerste dagen ging ik een beetje mijn eigen weg, maar ik kon uiteindelijk vrij veel met Joerie samen trainen. Elke keer als hij moest losrijden ging ik mee, en ook losloopjes waren de moeite waard. Zo gingen we lopen op La Calme (2200m). Het beeld dat je van hieruit krijgt is echt prachtig, en niet met de camera vast te leggen. De mooiste fietstocht was een fietstocht waar ik begon met 45 minuten dalen, achter auto's zitten die niet snel genoeg reden, en hierna een klein anderhalf uur klimmen, met wederom prachtig uitzicht.
Ik heb me in Font-Romeu echt kunnen herbronnen, en gezien dat er nog vele mogelijkheden zijn. Ik ben enorm blij dat ik deze kans heb gekregen. Het was zeker de moeite waard. Nu op naar het einde van het seizoen, die eind september zal eindigen in Wetteren.
Om het in een paar woorden te zeggen, het was bangelijk. Zowel de omgeving als de atleten hierin maakten een diepe indruk op me. De eerste dagen was het wel een hele aanpassing, de hoogte is niet zo evident als je denkt. De eerste duurlopen kwamen gepaard met een soort hoofdpijn, en ook een luchtdruk die op je werkt. Maar na een paar dagen ging het allemaal. Ik trainde vrij veel en lang, en hiernaast leerde ik ook de gebruiken van een profatleet, 2 weken voor zijn grote doel van het jaar (WK Edinburgh). De rest van de dagen werden er korte en lange fietstrainingen gedaan, pistetrainingen, uitstapjes met Kinky, de hond, en elke dag een "caféhe" gaan drinken.
De eerste dagen ging ik een beetje mijn eigen weg, maar ik kon uiteindelijk vrij veel met Joerie samen trainen. Elke keer als hij moest losrijden ging ik mee, en ook losloopjes waren de moeite waard. Zo gingen we lopen op La Calme (2200m). Het beeld dat je van hieruit krijgt is echt prachtig, en niet met de camera vast te leggen. De mooiste fietstocht was een fietstocht waar ik begon met 45 minuten dalen, achter auto's zitten die niet snel genoeg reden, en hierna een klein anderhalf uur klimmen, met wederom prachtig uitzicht.
Ik heb me in Font-Romeu echt kunnen herbronnen, en gezien dat er nog vele mogelijkheden zijn. Ik ben enorm blij dat ik deze kans heb gekregen. Het was zeker de moeite waard. Nu op naar het einde van het seizoen, die eind september zal eindigen in Wetteren.